Festiwal Tłumaczy Olgi Tokarczuk

Antonia Lloyd-Jones tłumaczy prozę współczesną, reportaż, eseje, wiersze oraz książki dla dzieci na angielski. W roku 2019 jej przekład Prowadź swój pług przez kości umarłych Olgi Tokarczuk był wśród finalistów do nagrody Man Booker International. Jest byłą współprzewodniczącą brytyjskiego Stowarzyszenia Tłumaczy i przez 10 lat była mentorką początkujących tłumaczy.

– tłumaczka polskiej literatury na język niemiecki, leksykografka w Berlińsko-Brandenburskiej Akademii Nauk. Z wykształcenia polonistka i germanistka. Tłumaczyła „Księgi Jakubowe”, „Empuzjon” i inne dzieła Olgi Tokarczuk (wspólnie z Lotharem Quinkensteinem) jak i książki Joanny Bator, Lidii Ostałowskiej, Filipa Springera, Wojciecha Jagielskiego i innych. We współpracy z polsko-niemiecką księgarnią Buchbund w Berlinie organizowała liczne spotkania z polskimi pisarzami.

– literaturoznawca, pisarz, poeta, tłumacz literatury polskiej, między innymi książek Olgi Tokarczuk. Pracownik Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wykłada w Collegium Polonicum w Słubicach. Wydał kilka tomów poezji. Ostatnio ukazały się powieść „Souterrain” (2019) oraz opowiadanie „Wiesenzeit” (2020). Razem z Lisą Palmes przetłumaczył m.in. „Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk na język niemiecki. Inicjator oraz współredaktor serii wydawniczej Bibliothek der polnischen Holocaustliteratur, która przedstawia niemieckiemu czytelnikowi znaczące dzieła polskiej literatury o Holocauście.

Barbara Delfino jest absolwentką wydziału Filologii Słowiańskiej na Uniwersytecie w Turynie. Uczestniczyła w licznych kursach i seminariach we Włoszech i Europie, mających na celu poznanie tajników tłumaczenia redakcyjnego i technicznego, a w 2006 rozpoczęła pracę jako tłumacz. Tłumaczy współczesną prozę polską (m.in Joanny Bator, Maryli Szymiczkowej (czyli duetu Dehnel, Tarczyński), Katarzyny Grocholi, Hanny Kowalewskiej i Wioletty Grzegorzewskiej), ale ma również na swoim koncie tłumaczenia z języka rosyjskiego m.in. Lidji Awilowej i Iwana Turgieniewa. Pomysłodawczyni i przewodnicząca jury nagrody literackiej Polski Kot, poświęconej literaturze słowiańskiej tłumaczonej we Włoszech i będącej częścią Festiwalu Slavika, odbywającego się co roku w marcu, w Turynie. Barbara Delfino jest ponadto zaangażowana w redakcyjny scouting współczesnych polskich dzieł literackich.

Jana Unuk jest słoweńską tłumaczką literacką z języków polskiego, angielskiego i serbochorwackiego. Urodziła się w Mariborze, studiowała filologię słoweńską oraz angielską w Lublanie, w trakcie studiów skończyła też lektorat języka polskiego. Pracowała jako redaktorka, lektorka języka słoweńskiego w Polsce oraz redaktorka językowa i korektorka. Przetłumaczyła ponad sto książek dla dorosłych i dzieci, m.in. wiersze Czesława Miłosza, Wisławy Szymborskiej, Anny Świrszczyńskiej, Tadeusza Różewicza, Aleksandra Wata, Zuzanny Ginczanki, prozę Olgi Tokarzuk, Pawła Huellego, Andrzeja Stasiuka, M. Tulli, Hanny Krall, z języka angielskiego powieści Virginii Woolf, I. B. Singera i George’a Eliota. Jej najnowsze przekłady to Empuzion i Pod­róż ludzi Księgi Olgi Tokarczuk oraz Poezje zebrane Czesława Miłosza. Jest autorką pięciu wyborów baśni ludowych dla dzieci. W roku 2006 otrzymała najważniejszą słoweńską nagrodę dla tłumaczy literackich im. Antona Sovrè. 

Maryla Laurent-Zielińska, prof. dr hab. Była Dyrektorka Katedry Polonistyki Uniwersytetu Sciences humaines et sociales w Lille (Francja), Członkini zagraniczna Polskiej Akademii Umiejętności (Wydział Filologiczny). Odznaczona francuskim orderem Chevalier des Arts et Lettres. Jej zainteresowania badawcze koncentrują się, na trzech polach: literatura polska XX i XXI wieku (doktorat: La dérive de Tadeusz Konwicki au fil de ses romans. Archéologie d’une écriture: les huit années du réalisme socialiste, 1996), recepcja literatury polskiej we Francji (habilitacja: La littérature polonaise en France. Critique littéraire et traductologie, 2010), literatura jednoczącej się Europy (przez 10 lat przewodniczyła pracom międzynarodowego zespołu Les Lettres Européennes). Jest autorką ok. 10 książek naukowych z dziedziny krytyki literacko-translatorskiej na język francuski jak i wielu artykułów naukowych. Ale także aktywną tłumaczką, przełożyła około 40 książek z języka polskiego na francuski od 1983 roku.

Cristina Godun – dr, rumuńska polonistka, literaturoznawczyni, tłumaczka literatury polskiej i angielskiej, profesor nadzwyczajna w Departamencie Filologii Rosyjskiej i Słowiańskiej Wydziału Języków i Literatur Obcych, Uniwersytetu w Bukareszcie. Autorka publikacji naukowych w dziedzinie literatury i językoznawstwa m.in. monografii o dramaturgii Tadeusza Różewicza pt. Teatr Tadeusza Różewicza (2008), Slownik polsko-rumuński (2014), Słownik polsko-rumuński i rumuńsko-polski (2016), Wielkiego słownika polsko-rumuńskiego (Bukareszt, 2019), Gramatyka języka polskiego. Fleksja imienna (2009), Fonetyka, fonologia i morfonologia współczesnego języka polskiego (2010), Pierwsze koty za płoty! A1+ (2017), Polski na poziomie. Testy do rozwijania kompetencji językowych na poziomie A1+ I, 2018) it in. W jej tłumaczeniu na język rumuński ukazały się 40 utworów znanych polskich pisarzy (m.in. W. Gombrowicza, A. Stasiuka, O. Tokarczuk, S. Twardocha, L. Ostałowskiej, M. Szczygła).

Główne zainteresowania badawcze to: literatura współczesna (proza, dramat, literatura faktu), recepcja literatury, teoria przekładu, glottodydaktyka.

Charlotte Pothuizen tłumaczy na niderlandzki m.in. Olgę Tokarczuk (Prowadź swój pług przez kości umarłych i Czuły narrator, wspólnie z Dirkiem Zijlstrą), Szczepana Twardocha (Król, Królestwo), Marcina Wichy (Rzeczy których nie wyrzuciłem), Mikołaja Łozińskiego (Stramer), Tadeusza Borowskiego (wspólnie z Karolem Lesmanem) i Włodzimierza Odojewskiego (Sezon w Wenecji, Czas odwrócony). Absolwentka polonistyki i muzykologii (MA) na UvA w Amsterdamie i na Uniwersytecie Warszawskim. Od 2006 r. pracuje jako tłumaczka z języka polskiego na niderlandzki, a tłumaczenie literatury jest jej głównym zajęciem od 2017 r. W 2022 r. otrzymała Nagrodę Aleidy Schot za tłumaczenia współczesnej literatury polskiej.

Julia Więdłocha urodziła się w Opolu w 1989 roku, mieszka w Oslo. Studiowała literaturoznawstwo na Uniwersytecie w Oslo, i pisała pracę magisterską na temat Solaris Stanisława Lema. Pracuję jako jako tłumaczka i propagatorka literatury polskiej. Jest założycielką wydawnictwa Meteor Forlag.

Abel A. Murcia Soriano – ur. 1961 w Vilanova i la Geltrú w Hiszpanii (Katalonia), hiszpański tłumacz, nowelista i poeta. Ukończył studia iberystyczne na uniwersytecie w Barcelonie. Od ponad dwudziestu kilku lat przebywa w Polsce, uczył na uniwersytetach w Łodzi i Warszawie później był też dyrektorem warszawskiego i krakowskiego Instytutu Cervantesa. Tłumaczył Wisławę Szymborską, Tadeusza Różewicza i Ryszarda Kapuścińskiego. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Milica Markić (ur. 1966) – serbska tłumaczka literatury polskiej, absolwentka Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Belgradzkiego, autorka „Rozmówek polsko-serbskich”, pracowała jako redaktorka w wydawnictwie „Nolit”, tłumaczka w Centrum Badań Antropologicznych (CAS Serbia), a także specjalistka w Bibliotece Zarządu Administracji Republiki Serbii. Tłumaczeniem literatury zajmuje się od dwudziestu lat, ostatnio jest to jej jedyny zawód. Oprócz przekładów opublikowanych w czasopismach literackich tłumaczy Tokarczuk, Vargę, Sapkowskiego, Stasiuka, Bursę, Gretkowską oraz klasyków, Sienkiewicza, Gombrowicza, Schulza. Entuzjastycznie promuje współczesnych pisarzy polskich w Serbii i wspiera młodych tłumaczy literatury polskiej.

Li Yinan, prof. nadzw. dr, ur. 7 października 1981 r., kierownik Katedry Języka Polskiego, Dyrektor Wykonawczy Centrum Studiów Polskich na Pekińskim Uniwersytecie Języków Obcych. W latach 2012-2015 III sekretarz w Ambasadzie Chińskiej Republiki Ludowej w Polsce. Uhonorowana Odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej” nadaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP. Zajmuje się wymianą kulturalną między Chinami a Polską od wielu lat. Badaczka i tłumaczka literatury polskiej. Znawczyni studiów międzykulturowych. Uczestniczy w wielu projektach naukowych na szczeblu państwowym lub ministerialnym. Na jej dorobek naukowy składa się ponad 40 referatów naukowych o literaturze, kulturze i glottodydaktyce w chińskich i polskich czasopismach i periodykach. Jest autorką monografii pt. Literatura polska w Chinach nominowanej do nagrody Kochanowskiego w roku 2019 i Spotkanie jedwabiu z bursztynem. Chińsko-polska wymiana literacka. Autorka przekładu Poczty Literackiej Wisławy Szymborskiej, Opowiadań bizarnych i Ostatnich historii Olgi Tokarczuk, także podręczników Język polski dla początkujących i Halo? Tu Polska!.

Anastasia Chatzigiannidi (1980) jest tłumaczką oraz lektorką języka polskiego na Uniwersytecie Ateńskim. Studiowała slawistykę w Salonikach i uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Constantin Geambașu ur. 1948 r. w Rumunii. W latach 1966–1968 studiował folologię polską na Uniwersytecie w Bukareszcie. Kontynuował studia filologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Po ukończeniu studiów podjął pracę w Uniwersytecie Bukareszteńskim w Zakładzie Polonistyki Wydziału Filologii Słowiańskiej, a poźniej jako lektor języka i literatury rumuńskiej w Instytucie Romanistyki przy Uniwersytecie Sofijskim „Kliment Ohridski”.

Jako asystent zakładzie polonistyki rumuńskiej, od początku działalności prowadził ćwiczenia językowe, ćwiczenia z literatury i kultury, a później jako adiunkt także wykłady z zakresu kultury, literatury, języka. Zajęcia praktyczne opierały się w dużej mierze na metodzie kontrastywnej, a ćwiczenia z literatury na metodzie analizy tekstu, z naciskiem na uwzględnianie wartości literackich i stylistycznych.

Podczas lektoratu sofijskiego był pierwszym wykladowcą na zalożonego kierunku filologii rumuńskiej, gdzie wykształcił pierwsze pokolonie rumunistow bułgarskich. W Sofii dokończył pracę doktorską poświęconą tworczości Marii Dąbrowskiej, którą obronił w 1990 r., kiedy wrócił na slawistykę macierzyńską w Bukareszcie, gdzie prowadził wykłady z kultury, morfologii i stylistyki polskiej.

W latach 1999-2004 pracował jako lektor języka i literatury rumuńskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim, w ramach Instytutu Romanistyki, gdzie, oprócz zajęć dydaktycznych, opracował i opublikował podręczniki, leksykony, konwersacje dla studentów oraz wszystkich zainteresowanych nauką języka rumuńskiego. W tym okresie zbierał i zredagował skrypt o Kulturze polskiej (X-XVII wiek) w języku rumuńskim, pierwszy tego rodzaju, opublikowany w Bukareszcie, Paideia 2003 r.

W 2003 r. Constantin Geambasu uzyskal stopień profesora i stał sie dyrektorem Instytutu Slawistyki (2004-2011). Jako dyrektor przeprowadził podstawowe reformy programu studiów magisterskich na slawistyce. Wprowadził nowe wykłady: polski postmodernizm, polską imagologię, międzykulturowość na obszarach pogranicza, literaturę totalitarną (między utopią a antyutopią), w celu poszerzania sfery zainteresowań i motywacji studentów oraz wysuwania na pierwszy plan dotychczas nie omawianych na naszej polonistyce zagadnień kulturowych (chodzi przede wszystkim o literaturę kresową i pogranicza kulturowe).

Wspólnie z Instytutem Polskim w Bukareszcie, założonym w 2001 r., Constantin Geambasu zainicjował i zorganizował pierwsze warsztaty tłumaczeniowe dla studentów polonistów.    Pod jego kierunkiem ksztalciło się młode pokolenie tłumaczy rumuńskich i polskich.

Maryna Szoda – urodziła się w 1973 r. (m. Prużany, Bialoruś). Ukończyła studia filologiczne na Bialoruskim Uniwersytecie w Mińsku. Obroniła pracę doktorską pt. Mit i mitotwórczość w systemie twórczym Williama Butlera Yeatsa.

Od 2000 do 2022 roku pracowała na katedrze kulturoznawstwa (Wydział Studiów społeczno-kulturowy ch, Białoruski Uniwersytet Państwowy).

W 2012-2016 r. uczęstniczyła w spotkaniach i warsztatach Międzynarodowego Seminarium Translatorskiego Tłumacze bez Granic.

Została nagrodzona Nagrodą Internet-czasopisma Prajdziświet za tłumaczenie opowieści Weiser Dawidek Pawła Huellego (2014).

Tłumaczy z polskiego i ukraińskiego. Przetłumaczyła m. in. następne utwory: Jarosław Iwaszkiewicz Matka Joanna od Aniołów, Janusz Korczak Kajtuś czarodziej, Sławomir Mrożek Opowiadania, Olga Tokarczuk Prawiek i inne czasy, Prowadź swój pług przez kostki zmarłych, Księgi Jakubowe, Paweł Huelle Weizer Dawidek, Mercedes–Benz,  Czesław Miłosz Rodzinna Europa, A. Burzyńska, M.P. Markowski Teorie literatury XX wieku etc.

Zainteresowania naukowe: teoria i historia mitu, historia literatury białoruskiej w kontekście kultury światowej, przekładoznawstwo.

Mieszka w Mińsku.

Vyturys Jarutis – tłumacz literatury polskiej na język litewski. Przekładał m.in. poezje i eseje Czesława Miłosza, prozę Wiesława Myśliwskiego, Olgi Tokarczuk, Jerzego Pilcha, Antoniego Libery.

Tapani Kärkkäinen – ur. 1962, fiński tłumacz literatury z języka polskiego i angielskiego. Tłumaczył między innymi książki Olgi Tokarczuk, Andrzeja Sapkowskiego, Michała Witkowskiego, Hanny Krall, Brunona Schulza, Manueli Gretkowskiej oraz Ryszarda Kapuścińskiego. W 2013 roku otrzymał nagrodę im. Mikaela Agricoli przyznawaną za wybitne tłumaczenie na język fiński znaczącego dzieła literackiego. Trzykrotny laureat nagrody „Tähtifantasia”.

Karol Lesman urodził się w 1951 roku w Bredzie. Przełożył kilkadziesiąt pozycji z kanonu literatury polskiej, m.in. utwory Stanisława Ignacego Witkiewicza, Marka Hłaski, Leszka Kołakowskiego, Sławomira Mrożka, Wiesława Myśliwskiego, Tadeusza Różewicza, Zbigniewa Herberta, Anny Świrszczyńskiej, Wisławy Szymborskiej. Laureat holenderskiej nagrody Funduszu Literatury, przyznawanej przez Instytut Książki nagrody Transatlantyk i najważniejszej niderlandzkiej nagrody translatorskiej imienia Martinusa Nijhoffa za „bogate i różnorodne przekłady dzieł literatury polskiej”.

Krum Angelov Krumov, ur. 1981. Tłumacz literacki, polonista, tłumacz przysięgły języka bułgarskiego w Polsce. Absolwent Uniwersytetu im. Paisja Chilendarskiego w Płowdiwie i Uniwersytetu Łódzkiego. Były korespondent Bułgarskiego Radia Narodowego w Polsce dla programu Artefir, współtwórca pierwszego bułgarskiego festiwalu w Łodzi „Dni Bułgarii w Łodzi”. Autor książki podróżniczej w języku bułgarskim pt. „Dookoła Islandii w 14 dni”. Tłumaczy poezję i prozę z bułgarskiego na polski i z polskiego na bułgarski. Obecnie lektor języka bułgarskiego na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Mieszka w Łodzi.

Xavier Farré jest poetą oraz tłumaczem literatury polskiej i słoweńskiej na kataloński i na hiszpański. Autor siedmiu tomików poezji i zbioru esejów Auditorium z Görlitz, o poezji i jej związkach z tożsamością, wygnaniem i holokaustem. Tłumaczył książki m. in. Czesława Miłosza, Adama Zagajewskiego, Zbigniewa Herberta, Olgi Tokarczuk, Stanisława Lema, Tomasza Różyckiego i innych autorów; i ze słoweńskiego Aleša Debeljaka, Lojze Kovačiča, Tomaža Šalamuna. Dostał różne nagrody za tłumaczenia.

fot. Edyta Dufaj

Margot Carlier – urodzona w Polsce, zakorzeniona we Francji, Margot Carlier jest tłumaczką literatury polskiej na francuski. Współpracowała z wieloma wydawnictwami jako tłumaczka i konsultantka literacka: Actes Sud, Albin Michel, Autrement, Flammarion, Gallimard, Éditions de l’Aube, Noir sur Blanc, a także z pismami Nouvelle Alternative i Lettre Internationale. Wykładała język i kulturę polską na uniwersytecie w Amiens. Prowadzi warsztaty translatorskie na Sorbonie. Od lat zajmuje się działem literatury polskiej w wydawnictwie Actes Sud.

Zaczęła tłumaczyć po przeczytaniu « Sublokatorki » Hanny Krall. Książka ta wywarła na niej tak wielkie wrażenie, że z pasją oddała się działalności translatorskiej. Ma w swoim dorobku ponad 50 książek. Tłumaczyła miedzy innymi Hannę Krall, Olgę Tokarczuk, Wiesława Myśliwskiego, Andrzeja Stasiuka, Mikołaja Grynberga, Jerzego Ficowskiego, Daniela Odiję, Wojciecha Tochmana, Mariusza Szczygła, Krzysztofa Kieślowskiego…

Jest autorką dwóch antologii reportażu literackiego : La vie est un reportage, anthologie du reportage littéraire polonais,Noir sur Blanc, 2005, i La mer dans une goutte d’eau, wybór tekstów Hanny Krall i Ryszarda Kapuścińskiego), Noir sur Blanc, 2016.
Wspołpracuje regularnie z Krzysztofem Warlikowskim, tłumacząc jego spektakle na francuski

Lidija Tanuševska – prof. dr hab., pracuje w Katedrze Slawistyki na Wydziale Filologicznym im. Blaże Koneskiego Uniwersytetu św. św. Cyryla i Metodego w Skopje w Macedonii, gdzie prowadzi zajęcia z literatury polskiej, praktyki przekładu z języka polskiego na macedoński i przekładoznawstwa. Jej zainteresowania badawcze obejmują głównie zagadnienia przekładoznawstwa, ale również językoznawstwa porównawczego i literaturoznawstwa. Jest wybitnym tłumaczem literatury polskiej na język macedoński. Została wyróżniona kilkoma nagrodami translatorskimi, m.in. Nagrodą im. Ryszarda Kapuścińskiego za przekład Imperium na nowy język (2015) i Złote Pióro Macedońskiego Stowarzyszenia Tłumaczy Literackich w 2008 roku za przekład Prawieku i innych czasach Olgi Tokarczuk. W 2017 roku wydała monografię Przyczynek do gramatyki konfrontatywnej języka macedońskiego i języka polskiego. Przełożyła książki: Bieguni, Opowiadania bizarne, Prowadź swoj pług po kościach zmarłych i E.E. Olgi Tokarczuk, powieści Henryka Sienkiewicza, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Zygmunta Miłoszewskiego, reportaże Kamila Bałuka, Wojciecha Jagielskiego, Mariusza Szczygła, a także opowiadania i nowele Cypriana Kamila Norwida, Brunona Schulza, Stefana Grabińskiego i in.

Olga Bagińska – tłumaczka, literaturoznawczyni, brazylianistka. Studiowała na Uniwersytecie Warszawskim oraz na Uniwersytecie w Brasilii, wykłada na Wydziale Neofilologii UW. Życiowo i zawodowo związana z Brazylią. Przekłada z języka polskiego na portugalski w wariancie brazylijskim (prozę Olgi Tokarczuk i Andrzeja Sapkowskiego, literaturę dziecięcą) oraz z portugalskiego na polski (prozę brazylijską oraz książki dla dzieci i młodzieży).

Pavel Peč (ur. 1977) – z zamiłowania tłumacz języka polskiego i angielskiego na język czeski. Tłumacz sztuk teatralnych i prozy, m. in. „Biegunów” Olgi Tokarczuk. Obecnie wraz z rodziną, psem i kotem mieszka na pograniczu w Czeskim Cieszynie. Jest nauczycielem języka angielskiego w szkole średniej. Uczy również języka czeskiego Polaków, Ukraińców i innych. Jest wegetarianem. Uwielbia ser i słodycze.

Teresa Fernandes Swiatkiewicz – Portugalka; nauczycielka angielskiego; ukończyła studia magisterskie z Anglistyki i Germanistyki oraz z Teorii Literatury na Uniwersytecie Lizbońskim; mgr polonistyki na UW; posiada stopień doktora z Translatoryki Uniwersytetu Lizbońskiego; jest tłumaczką literatury polskiej na portugalski europejski, m.in. Tokarczuk, Szymborskiej, Herberta, Gombrowicza i Lema. Nagrodzona Wielką Nagrodę Przekładu Literackiego w Portugalii za Casa de Dia Casa de Noite Olgi Tokarczuk w 2022 i wyróżniona za tłumaczenie Viagens Olgi Tokarczuk w 2019; odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi w 2012 za promowanie kultury polskiej w Portugalii. Jest członkinią Centro de Literaturas e Culturas Lusófonas e Europeias w Lizbonie. Jest autorką biografii literackiej Wisławy Szymborskiej A Vida Não Está à Venda. 

Miriam Borenstein jest izraelską tłumaczką urodzoną w Polsce. Zajmuje się przekładem literatury polskiej na język hebrajski, a w ostatnich latach głównie przekładem dzieł Olgi Tokarczuk ( Księgi Jakubowe, Prowadź swój pług, Bieguni, Empuzjon). Redaguje też hebrajskie przekłady dzieł literatury polskiej, m.in. Traktat o łuskaniu fasoli W. Myśliwskiego iFabryki muchołapek A. Barta, wiersze Ewy Lipskiej).

Ukończyła studia magisterskie na kierunku komunikacji lingwistycznej Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie oraz dyplomowe studia translatorskie na Uniwersytecie Bar-Ilan. Była lektorką translatoryki w Beit Berl  College oraz języka hebrajskiego na kilku uniwersytetach w Izraelu.

Miriam Borenstein była współzałożycielką jednego z najważniejszych biur tłumaczeń w Izraelu i przez wiele lat kierowała działalnością translatorską tej firmy. Tłumaczy symultanicznie z języków: hebrajskiego, polskiego i angielskiego i obsługiwała jako tłumacz wszystkie oficjalne wizyty delegacji polskich w Izraelu i izraelskich w Polsce, a także wizyty polskich autorów w Izraelu.

Sylwia Borisowa – ur.  6.04.1950 r. w Sofii. Wykształcenie wyższe uzyskała na Uniwersytecie w Sofii. Jest filolożką i dziennikarką, tłumaczką literatury pięknej z polskiego i rosyjskiego.

Uhonorowana odznaką „Zasłużony dla kultury polskiej” (1984); laureatka nagrody ZAiKS Za wybitne osiągnięcia w dziedzinie przekładu literatury polskiej (2007), laureatka trzech nagród Związku Tłumaczy w Bułgarii, w tym za wybitne osiągnięcia w dziedzinie przekładu literatury polskiej (2016). Uhonorowana również złotym krzyżem RP (2019).

Jestem członkinią Związku Dziennikarzy Bułgarskich i Związku Tłumaczy w Bułgarii.

Pracowała jako referent w Komisji Zagranicznej Związku Pisarzy Bułgarskich, redagowała pisma literackie, a także jako I sekretarz ds. kultury i prasy w Ambasadzie RB w Polsce,  była konsultantką ds. Polski w 3-letnim projekcie UE pt. LINGUA w Bułgarskim Radio Narodowym, koordynowała program Hristo Botew, a także była korespondentką telewizji bTV w Warszawie.

Ingmāra Balode (ur. 1981) na Łotwie – poetka, tłumaczka literatury polskiej. Mieszka w Rydze. Tłumaczy, przekłada i pisze wiersze, wykłada w Akademii Kultury w Rydze.

Książki poetyckie: „Ledenes, ar kurām var sagriezt mēli” – ¼ Satori, Ryga, 2007 [tyt.:„Landrynki, które potną twój język”] – Łotewska Nagroda Literacka Roku 2007 za najlepszy debiut. Drugaksiążka „alba” – Mansards, Ryga, 2012 – Łotewska Nagroda Literacka Roku 2012 za najlepszy tom poetycki.Trzecia książka: “Dzejoļi pēc mūsu ēras”, Ryga, Neputns, 2020, tyt.: “Wiersze po naszej erze”. Finalista Łotewskiej Nagrody Literackiej za najlepszy tom roku. Wiersze dostępne i publikowane w tłumaczeniach na język polski – antologia „Wszystkie ptaki co we mnie”, przekład Olga A. Wiewióra, Wschodni Ekspress, 2020; estoński, fiński, rosyjski, słowacki, słoweński, ukraiński, czeski, białorusski, angielski: antologia „Six Latvian Poets”, tłum. Ieva Lesinska, Arc Publications, 2011; litewski i włoski: tom poetycki dwujęzyczny „Solo il mare può far rumore rumore / Trokšņot drīkst tikai jūra”, tłum. Paolo Pantaleo, Damocle Edizioni, Venezia, 2016; słoweński: antologia „Dzeja”, Vilenica, 2016, tłum. Klemens Pisk, Artis Ostups; oraz ukraiński: tom poetycki “Альба”. Krok, 2020, przekład: Māris Salējs, Juriy Zawadski.

Przełożyła między innymi następujące dzieła: Olga Tokarczuk „Stum savu arklu pār mirušo kauliem” (Prowadź swój pług przez kości umarłych.), Latvijas mediji, obecnie w druku; 2024, Olga Tokarczuk „Pazudusī dvēse;e” (Zgubiona dusza), Jānis Roze, obecnie w druku; 2024, Czesław Miłosz „Dar/ Dāvana”. Wiersze wybrane. Tom dwujęzyczny. (Ryga, Neputns, 2021) – Finalista Nagrody sLiterackiej Roku za najlepszy przekład), Marcin Wicha „Rzeczy, których nie wyrzuciłem” („Lietas, kuras es neizsviedu” (Ryga, Mansards, 2021).

Tłumaczyła również Jarosława Iwaszkiewicza, Adama Zagajewskiego, Dorotę Masłowską, Hannę Krall, Juliana Tuwima i Stanisława Lema.  

Została odznaczona Srebrny Krzyż Zasługi (2018).

Fot. Reinis Hofmanis

Ludmiła Ryba – tłumaczka i aktorka. Urodzona w Polsce, w 1969 jako nastolatka wyemigrowała wraz z rodziną do Danii. Studiowała slawistykę we Włoszech na uniwersytecie florenckim. W latach 1979-91 była tłumaczką Tadeusza Kantora i aktorką Teatru Cricot 2. Zajmuje się od wielu lat przekładem literatury polskiej na język włoski; tłumaczyła m.in. /ewent. dodać: książki/ K. Brandysa, A. Kuśniewicza, J. Stryjkowskiego, H. Krall, M. Edelmana, a ostatnio Pisma T. Kantora i Księgi Jakubowe Olgi Tokarczuk.

Wykształcenie:

2008r. — studia podyplomowe Kraków  – Uniwersytet Jagielloński –  stypendium Ministra Edukacji i Nauki dla młodych naukowców

2006r.—2008r. Uniwersytet Czarnego Morza w Tbilisi, wydział Stosunków Międzynarodowych –  studia zakończone tytułem magistra

2001r. — 2005r.  Państwowy Uniwersytet im. Ilii Czawczawadzego w Tbilisi, studia kulturowe i translatorskie – dyplom licencjata;

Udział w konferencjach, szkolenia i kursy :

2022r. —  udział w I Światowym Kongresie Tłumaczy Olgi Tokarczuk

2022r. — udział w V Światowym Kongresie Tłumaczy Literatury Polskiej

2019r. — udział w Międzynarodowych Seminariach Translatorskich „Tłumacze bez granic”

2008r. — VIII Letnia Szkoła Wyszehradzka 2008

Doświadczenie:  

Od 2011r. – do dziś:  Ambasada RP w Tbilisi — sekretariat ambasadora –  tłumacz, referent ds. administracyjno-biurowych;

2009 r. —2011 r. Instytut Prawa i Ekonomii w Tbilisi — referent ds. administracyjnych

Znajomość języków:

Gruziński — ojczysty;

Polski — biegły (w 2020r. państwowy certyfikat Cl);

Angielski — biegły;

Rosyjski —  biegły;

Włoski – podstawowy;

Tłumaczenie na język gruziński:

„Lalka i Perła” Olgi Tokarczuk

„Rzeczy, których nie wyrzuciłem” Marcina Wichy

„Krótka wymiana ognia” Rudzka Zyta