24 września swoją premierę miało anglojęzyczne wydanie „Empuzjonu” („The Empusium: A Health Resort Horror Story”) – tego dnia powieść ukazała się w Stanach Zjednoczonych (Riverhead) oraz w Australii (Text), a dwa dni później w Wielkiej Brytanii (Fitzcarraldo Editions). Autorką przekładu jest Antonia Lloyd-Jones, wieloletnia tłumaczka, laureatka Nagrody Transatlantyk 2018.
Od premiery „Empuzjonu” w państwach anglojęzycznych minęło zaledwie kilka dni, lecz pojawiło się już sporo przychylnych recenzji, m.in. w „Financial Times” (Laureatka Nagrody Nobla umacnia swoją reputację jako jedna z najlepszych opowiadaczek naszych czasów), „New York Times Book Review” (Różne stanowiska polityczne mężczyzn w pensjonacie są bez znaczenia. Pod koniec powieści liczy się tylko konflikt między brutalną męską supremacją a niemożliwą do przezwyciężenia kobiecą energią lasu, wieloraką, chaotyczną i równie gwałtowną). „The New Yorker” umieścił „Empuzjon” na liście „Najlepszych książek przeczytanych w tym tygodniu”, a portal Book Riot określił powieść jako „książkę grozy poza ramami gatunku”. Wylewna recenzja w Chicago Review of Books określa lekturę jako „najnowsze arcydzieło Olgi Tokarczuk” pełne dychotomii, opowieści o płci i przestrzenią enigmatycznych krajobrazów.
Do tej pory „Empuzjon” ukazał się w Albanii (Papirus), Bułgarii (ICU), Chorwacji (Fraktura), Czechach (Host), Danii (Gyldendal), Finlandii (WSOY), Francji (Noir sur Blanc), Niderlandach (De Geus), Niemczech i Szwajcarii (Kampa Verlag), Portugalii (Cavalo de Ferro), Rumunii (Polirom), Serbii (JP Službeni glasnik), Szwecji (Albert Bonniers Förlag), Turcji (Timaş Yayınevi), Ukrainie (Tempora) oraz na Litwie (Lietuvos rašytojų sąjungos leidykla), Słowacji (Premedia) i Słowenii (Cankarjeva založba).
Przekłady zostały pozytywnie ocenione przez krytykę – „Empuzjon” w tłumaczeniu Maryli Laurent („Le banquet des Empouses”, 2024) cieszy się popularnością we Francji, gdzie zdobył uznanie krytyków niezależnie od ich sympatii politycznych. Pozytywne recenzje ukazały się m.in. w „Le Monde”, „Le Courrier”, „La Liberté” czy „Le Devoire”. Dzięki tej nadprzyrodzonej powieści, w której Franz Kafka łączy się z Tomaszem Mannem, autorka Biegunów („Les Peregrins”, 2010) posuwa się naprzód w swoim precyzyjnym, niemal filmowym pisarstwie i daleko popycha ideę transformacji („Le Devoire”).
Po „Empuzjon” można sięgnąć m.in. w Niemczech w tłumaczeniu Lisy Palmes i Lothara Quinkensteina („Empusion. Eine natur(un)heilkundliche Schauergeschichte”, 2023). „Empuzjon” porusza najważniejsze kwestie tożsamości naszych czasów, toksycznej męskości, szowinizmu i płynności płci. Można by ją nazwać powieścią ducha czasu, gdyby nie wydawała się tak cudownie staroświecka, jak to zwykle bywa u Tokarczuk („Die Zeit”). Lekcja rozpoznawania różnorodności świata i złożoności natury ludzkiej („Frankfurter Allgemeine Zeitung”). Femistyczna lektura Tokarczuk jest ekscytująca, niesamowita i bardzo nowoczesna („Bild am Sonntag”).
Z kolei w Niderlandach „Empuzjon” („, 2023) w tłumaczeniu Karola Lesmana został uhonorowany European Literature Prize 2024 (Europese Literatuurprijs 2024). „Powieść jest jak system korzeniowy, który rozrasta się i sięga coraz głębiej, staje się coraz bogatszy, w miarę jak powieść tę czytamy i do niej wracamy” (jury nagrody). W Portugalii książka ukazała się w tłumaczeniu Teresy Fernandes Swiatkiewicz (Empúsio, 2023). Fantastyczna powieść – w różnych znaczeniach tego słowa – błyskotliwa, kreatywna i uzależniająca („Postal do Algarve”).
Trwają prace nad kolejnymi przekładami opowieści z Görbersdorfu. Na koniec warto przytoczyć słowa, które pojawiły się na stronie Complete Review: Tokarczuk snuje skomplikowaną historię – pozornie swobodną, ale z wieloma elementami, które są uderzające, jeśli tylko lekko zmieni się perspektywę… Niespieszne tempo powieści również dobrze się opłaca w jej przyspieszonym zakończeniu. Wszystko to składa się na satysfakcjonującą lekturę, treściwą, ale przedstawioną zręcznie i lekko.
