(ur. 1962)

– wybitna pisarka, eseistka, poetka i autorka scenariuszy, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury „za wyobraźnię narracyjną, która w połączeniu z encyklopedyczną pasją reprezentuje przekraczanie granic jako formę życia”. Najnowszymi książkami Olgi są Empuzjon (2022) oraz Pan Wyrazisty (2023), powieść graficzna stworzona razem z Joanną Concejo.

fot. Karpati & Zarewicz ZAiKS

(ur. 1948 w Warszawie)

– ukończyła praską uczelnię filmową FAMU w 1971 roku. Swoją karierę filmową rozpoczęła współpracą z Krzysztofem Zanussim oraz ze swoim mentorem Andrzejem Wajdą. Jako reżyser zadebiutowała filmem telewizyjnym „Wieczór u Abdona” (1975). Jej pierwszy film kinowy to „Aktorzy prowincjonalni” (1978), jeden ze sztandarowych filmów tzw. „kina moralnego niepokoju”, nagrodzony w Cannes nagrodą FIPRESCI w 1980 roku. W 1981, po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego, wyemigrowała do Francji.

Zrealizowała wiele filmów w koprodukcjach międzynarodowych: wśród nich „Europa, Europa” (1990), wyróżniony nominacją do Oskara za najlepszy scenariusz. Nominacje do Oskara otrzymała również w 1985 i 2012 – obie w kategorii najlepszego filmu nieanglojęzycznego – za filmy „Gorzkie żniwa” oraz „W ciemności”. Ze swoim przyjacielem, Krzysztofem Kieślowskim, współpracowała nad scenariuszem jego trylogii „Trzy kolory”.

Inne jej filmy to między innymi „Gorączka” (1980), „Kobieta samotna” (1981), „Zabić księdza” (1988), „Olivier, Olivier” (1991), „Tajemniczy ogród” (1993), „Całkowite zaćmienie” (1995), „Plac Waszyngtona” (1997), „Trzeci cud” (1999), „Strzał w serce” (2001), „Julia wraca do domu” (2002), „Kopia mistrza” (2005), „Pokot” (2017), „Gareth Jones” (2019).

Formatowała i realizowała poszczególne odcinki kilku znaczących serii telewizyjnych w USA (m.in. „The Wire”, „Treme”, „The Killing”, „House of Cards”).

Wyreżyserowała miniserie: „Gorejący krzew” dla HBO Europe, inspirowaną samobójczą śmiercią Jana Palacha, 21-letniego studenta, który podpalił się w Pradze w ramach protestu przeciw reżimowi komunistycznemu i okupacji Czechosłowacji przez wojska Układu Warszawskiego, a także „Dziecko Rosemary”, realizowane dla amerykańskiego kanału NBC. Jest jedną z reżyserek pierwszego polskiego serialu dla Netflix – „1983”.

Jej ostatni film „Szarlatan”, który miał swoją premierę na 70. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie, do polskich kin wszedł jesienią 2020.

fot.: Jacek Poremba / KMBO Films

fot. Marek Zimakiewicz

Marek Kondrat – Aktor, reżyser i przedsiębiorca, urodzony w Krakowie, wychowany w Warszawie. Zagrał w ponad 100 filmach, debiutował mając 11 lat u boku Gustawa Holoubka w „Historii żółtej ciżemki”. Uznanie i pierwsze nagrody zdobył dzięki roli Romana Boryczko w „Zaklętych rewirach”. Grał między innymi w filmach Andrzeja Wajdy, Kazimierza Kutza, Janusza Majewskiego, Władysława Pasikowskiego i Marka Koterskiego. Od 1998 roku współpracuje z Bankiem ING. Karierę aktorską zakończył w 2007 Jest współwłaścicielem firmy Kondrat Wina Wybrane, którą prowadzi razem z synem Mikołajem.

fot. Szymon Szcześniak

Maciej Stuhr (ur. 1975) – aktor, reżyser i scenarzysta filmowy i teatralny, felietonista, konferansjer, artysta kabaretowy, psycholog, wykładowca akademicki.

Ukończył Wydział Aktorski krakowskiej PWST. W czasie studiów był współzałożycielem kabaretu „Po żarcie”. Na scenie debiutował jeszcze w okresie studiów, zagrał Raskolnikowa w kameralnej Zbrodni i karze Fiodora Dostojewskiego, zrealizowanej przez Bogdana Cioska w Teatrze Rozrywki w Chorzowie. Współpracował z reżyserem Andrzejem Domalikiem, u którego zagrał w spektaklach opierających się na rosyjskim literackim kanonie. Wystąpił też w spektaklach Piotra Cieślaka, Macieja Wojtyszko, Krzysztofa Warlikowskiego. 

W latach 2004–2008 był aktorem warszawskiego Teatru Dramatycznego. Od 2008 roku jest w zespole Nowego Teatru w Warszawie pod kierownictwem Krzysztofa Warlikowskiego. 

Po raz pierwszy wystąpił przed kamerą w 1988 roku w serialu Dekalog Krzysztofa Kieślowskiego. W 1991 roku zagrał główną rolę dziecięcą w Dzieciach wojny Krzysztofa Rogulskiego. Następnie zagrał m.in. Aleksa w Fuksie Macieja Dutkiewicza, Kubę Brennera w Chłopaki nie płaczą Olafa Lubaszenki (2000) i Kubę w kolejnej komedii Lubaszenki Poranek kojota (2001). Wizerunek młodych, bezpretensjonalnych chłopaków udało mu się przełamać kolejnymi rolami - adepta szkoły policyjnej w kryminalnym serialu "Glina" Władysława Pasikowskiego oraz kamerzysty Mateusza w Weselu filmie Wojciecha Smarzowskiego. Kolejne role filmowe aktora to m.in. Chwastek we Francuskim numerze Roberta Wichrowskiego, Sebastian Tretyn w Testosteronie Tomasza Koneckiego i Andrzeja Saramonowicza i działonowy Sapieżyński w Operacji Dunaj Jacka Głomba (2009). Zagrał również w Winie truskawkowym na podstawie prozy Andrzeja Stasiuka, w wielokrotnie nagradzanym filmie Małgorzaty Szumowskiej 33 sceny z życia (za rolę Piotra otrzymał Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego), w głośnym filmie Władysława Pasikowskiego Pokłosie (nagrodzony Polską Nagrodą Filmową), w nagradzanej Obławie Marcina Kryształowicza, w Drogówce Wojciecha Smarzowskiego i Excentrykach albo po słonecznej stronie ulicy Janusza Majewskiego. W Obywatelu Jerzego Stuhra zagrał razem ze swoim ojcem. Był też gwiazdą popularnych komedii romantycznych w reżyserii Listy do M., Planeta singli. Wystąpił w nagrodzonym Orłami serialu Belfer oraz serialu Szadź. Ostatnio wzbudził uznanie rolą alkoholika w filmie Powrót do tamtych dni (2021) Konrada Aksinowicza oraz prawnika Huberta w Fucking Bornholm Anny Kazejak (2022). 

W Teatrze Telewizji debiutował jako osiemnastolatek. Wystąpił w spektaklach  Roberta Glińskiego, Agnieszki Glińskiej, Janusza Kijowskiego, Witolda Adamka, Marii Zmarz-Koczanowicz, Piotra Tomaszuka. 

Udziela się charytatywnie, angażuje się w sprawy społeczne, m.in. pomoc zwierzętom, kampanię poświęconą edukacji seksualnej, Kampanię Przeciw Homofobii. Został dawcą szpiku kostnego. Wraz z żoną Katarzyną Stuhr-Błażejewską zaangażował się w pomoc uchodźcom ukrywającym się w lasach na granicy polsko-białoruskiej.

– laureatka prestiżowych nagród, m.in. Nagrody Literackiej Nike oraz Nagrody im. Hermana Hessego. Autorka bestsellerów tłumaczonych na wiele języków, w tym zekranizowanego „Ciemno, prawie noc” i „Gorzko, gorzko”, które doceniły setki tysięcy czytelników. Wielbicielka japońskiej kultury, podróżniczka mieszkająca w Podkowie Leśnej, w Domu pod Ptakiem Nakręcaczem, w towarzystwie ukochanych psów i kotów.

fot. Maga Hueckel

Adania Shibli – palestyńska pisarka urodzona w 1974 roku. Autorka powieści, tekstów scenicznych, opowiadań i esejów, które były publikowane w różnych antologiach, albumach o sztuce i magazynach literackich. Za Drobny szczegół otrzymała nominacje do Międzynarodowego Bookera i National Book Award. Pracowała na Uniwersytecie Nottingham, obecnie wykłada na Uniwersytecie Birzeit w Palestynie.

fot. Hartwig-Klappert

(ur. 1977) – czeska pisarka, publicystka i scenarzystka. Pracowała jako pielęgniarka. Podczas długiej choroby syna napisała swoją pierwszą książkę, zbiór rozmów na temat wiary pod tytułem Spełnione sny, nagrodzony najważniejszą czeską nagrodą literacką Magnesia Litera. W swoich tekstach zawsze porusza istotne problemy społeczne. W dorobku ma także książki dla dzieci i młodzieży. Najpopularniejsza czeska pisarka w Polsce. Dotychczas ukazały się w Polsce trzy jej powieści: Wrony, Jestem głód oraz Ogród.

fot. Věra Marčíková

– (ur. 1968) czeska pisarka, dziennikarka, autorka dramatów i scenariuszy, tłumaczka. Studiowała germanistykę i bohemistykę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola w Pradze, gdzie w 1997 roku obroniła doktorat z literatury czeskiej. Pracowała naukowo w Instytucie Literatury Czeskiej Czeskiej Akademii Nauk oraz była kierownikiem literackim w praskim teatrze Na zábradlí. Tłumaczy z języka niemieckiego, jest też autorką scenariuszy telewizyjnych filmów dokumentalnych. Jej artykuły publikowane są w uznanych czasopismach literackich (Tvar, Literatura Czeska). Czterokrotna laureatka nagrody Magnesia Litera w kategorii książka roku za powieści Pieniądze od Hitlera (2007) i Hodiny z olova (2019),w kategorii publicystyka za powieść biograficzną Smrt (2009) oraz w kategorii tłumaczenie za przekład powieści Herty Müller Atemschaukel (2011).

Źródło: Lubimy Czytać

fot. Harald Krichel

– czeska pisarka, poetka, urbanistka i teoretyczka architektury. Laureatka nagrody Young Architect Award 2010 (nagroda rektora) oraz Young Planning Professionals Award 2012 (nagroda honorowa). Publikowała tomiki poezji Kry (Mox Nox, 2013), Rýhy (Arbor Vitae, 2015), Nevypínejte (Dauphin, 2018) oraz wiersze w kilku czasopismach literackich. W 2017 roku opublikowała książkę non-fiction Města zdí: život a smrt obchodních center, a w 2022 – Směna.

Fot. Tomáš Vodňanský

– izraelski pisarz, historyk, wykładowca akademicki. Dorastał w Jerozolimie, obecnie mieszka w Tel Awiwie. Nechemia (2019, Yediot Sefarim) to jego druga powieść. Książka znalazła się na krótkiej liście tytułów nominowanych do Nagrody Sapira i została uhonorowana Nagrodą Prezesa Rady Ministrów Izraela oraz KKL Goldberg Prize. W badaniach naukowych Mayer koncentruje się na historii książki hebrajskiej.

fot. Eyal-Cohen

– izraelski reżyser filmowy i scenarzysta, urodził się w 1962 roku w Hajfie, w rodzinie Żydów pochodzących z Polski. Na początku lat osiemdziesiątych służył w armii izraelskiej. Brał udział w wojnie na terenie Libanu. Był członkiem oddziałów otaczających obóz uchodźców podczas masakry w Sabra i Shatila. Wspomnienia z tego okresu stanowią kanwę scenariusza jego głośnego animowanego filmu dokumentalnego Walc z Baszirem. Obraz zrealizowany jest w formie dialogów reżysera z przyjaciółmi, którzy razem z nim brali udział w walkach w Bejrucie. Film zdobył wiele nagród, w tym Złoty Glob oraz nominację do Oscara. Obie w kategorii najlepszy film zagraniczny. Wcześniej kręcił również filmy fabularne.

fot. ELISE TOIDE

fot. Hubert Misiaczyk

ALEKSANDRA POPŁAWSKA aktorka teatralna, filmowa i serialowa, twórczyni spektakli teatralnych jako osoba reżyserska, ambasadorka Fundacji Dziedzictwo Przyrodnicze oraz ambasadorka Międzynarodowej Konferencji Jogi w Poznaniu. Zdobywczyni wielu nagród za role aktorskie i reżyserię. W 2022 roku została laureatką nagrody „Złoty Anioł" za "niepokorność twórczą"  na festiwalu Tofifest. 

Jest absolwentką szkoły muzycznej I i II stopnia w Zabrzu oraz Wydziału Aktorskiego krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej - filia we Wrocławiu. Debiutowała deskach Teatru Polskiego we Wrocławiu zagrała  min. rolę Warii w „Wiśniowym Sadzie” w reżyserii Pawła Miśkiewicza (jej rola została nagrodzona na 41 Kaliskich Spotkaniach Teatralnych w 2001 r.). We Wrocławiu zagrała także Rachelę w „Weselu” w reż. Mikołaja Grabowskiego i Tanie w „Czwartej Siostrze” w reż. Agnieszki Glińskiej, za którą dostała nagrodę aktorską na zabrzańskim festiwalu „Rzeczywistość Przedstawiona”. W Teatrze Rozmaitosci w Warszawie zagrała role  Agłaji „ Książę Myszkin”, Michelle „Uroczystość” czy Małą Metalową Dziewczynką w  „Między nami dobrze jest”, przedstawieniach w reż. Grzegorza Jarzyny . Za rolę Anne w „Obróbce” w reż. Artura Urbańskiego była nominowana do nagrody Feliks Warszawski. 

W 2001 wygrała Festiwal Piosenki Francuskiej w Lublinie. We Francji ukończyła staż w szkole piosenki  Francisa Cabrela „Voix Du Sud” w Center Entries De La Chanson. Tam poznała kompozytorów i autorów, którzy tworzyli piosenki m.in. dla Patricii Kaas i Enzo. Współpraca zaowocowała 20 piosenkami i recitalem "J'aime la vie". Ma na swoim koncie również kilka ważnych ról w Teatrze Telewizji min. Solange w „Lecie w Nohant”, czy Hele w „Szczęściu Frania”, w reż. Agnieszki Glińskiej.

Kinowym debiutem aktorki była rola w filmie Przemysława Wojcieszka „W dół kolorowym wzgórzem” z 2004 roku. 

W kolejnych latach zagrała min.: w filmie „Zero” w reż. Pawła Borowskiego gdzie stworzyła zapadającą w pamięć kreację żony prezesa ( Robert Więckiewicz ) 

Zagrała Halinę, główną rolę żeńską w koprodukcji polsko - izraelskiej pt. „Mała Australia” w reż. Amiego Drozda. Znalazła się w również w międzynarodowej obsadzie filmu produkcji francusko - arabskiej pt. „L'infiltré” ( Infiltrowani ) w reżyserii Giacomo Battiato w którym zagrała postać Evy, agentki Mosadu u boku Mehdi Dehbi, aktora znanego min. z serialu „Mesjasz”. Kolejne ciekawe role stworzyła w filmach Piotra Dumały pt.„ Ederly” (2015 ) oraz „Fin Del Mundo” (2023 ) W obrazie Pawła Sali „Niewidzialne” z 2017 roku wcieliła się w rolę tajemniczej Marii Miracle. W 2019 roku zagrała w fabularyzowanych scenach współreżyserowanych przez Andrzeja Wajdę, będących częścią dokumentu Jolanty Dylewskiej „Marek Edelman… i była miłość w getcie”. W 2020 roku zagrała biznes-women z niejasną przeszłością Teresę Duksztę w „Wyzwaniu” Macieja Dutkiewicza. W filmie pt. „ Śmierci Zygielbojma” Ryszarda Brylskiego zagrała zmarłą tragicznie w getcie Manię Zygielbojm. Najbardziej popularne jej role którymi trafiła do szerszej publiczności to rola Niny w filmie „Underdog” w reż. Macieja Kawulskiego i rola Justyny „Siekiery” z dwóch części „Kobiet Mafii” w reż. Patryka Vegi. 

Znana jest również z najlepszych polskich produkcji serialowych. Wcieliła się w prokurator Igę Dobosz w serialu HBO „Wataha” i — jak powiedziała Annie Tatarskiej w wywiadzie dla Onetu — „Dobosz to najważniejsza postać, jaką zagrałam. Nigdy nie byłam z żadną rolą tak długo — wszystkie serie razem dają prawie 10 lat. Jestem do niej przywiązana. Lubię jej powściągliwość i mrok, cieszę się, że z postaci drugoplanowej wyszła na plan pierwszy i dano jej tak ważny  głos”. Brawurowo zagrała komisarz Agnieszkę Polkowską w trzech częściach serialu „Szadź” ( Player / TVN ) Poruszające role zagrała w serialach produkowanych przez Canal + , Madzię Majorową w serialu „Minuta Ciszy” czy Ewę Ryszkę w „Klangorze”. 

Aleksandra Popławska od 2010 roku realizuje się także jako reżyserka teatralna. Pierwszy spektakl „Kompleks Portnoya” w Teatrze Konsekwentnym w Warszawie który reżyserowała wspólnie z A.Sajnukiem nagrodzono Feliksem warszawskim. Kolejnym był spektakl „Generał” J. Jakubowskiego reżyserowany z Markiem Kalitą w warszawskim Teatrze IMKA — za tę sztukę otrzymała  Nagrodę Główną na 6 Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@Port (przewodniczącym był Sławomir Mrożek), a także Nagrody za główną rolę i reżyserię w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Otrzymała również Nagrodę za „twórczą realizację spektaklu teatralnego” na Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” za telewizyjną adaptację spektaklu „Generał” Przygotowała adaptacje i wyreżyserowała spektakl pt. „Klara” na podstawie książki Izy Kuny, w Teatrze Powszechnym w Warszawie ) czy spektakl pt. „Coming Out”  autorstwa Jacka Góreckiego w Teatrze Dramatycznym. 

Wyreżyserowała sztukę na podstawie tekstu Doroty Masłowskiej pt. „Dwoje biednych Rumunów mówiących po Polsku” w Teatrze Ludowym w Krakowie, czy „Kimberly Akimbo” w Teatrze Starym w Lublinie ze znakomitą rolą Jadwigi Jankowskiej Cieslak. Na deskach teatru TR WARSZAWA można oglądać polsko-ukraińską produkcję w jej reżyserii pt „Mój sztandar zasikał kotek. Kroniki z Donbasu” na podstawie sztuk Leny Laguszonkowej. 

Jest zaangażowana społecznie uczestniczyła w wielu akcjach m.in.: w Doładuj prawa kobiet o 1% (Centrum Praw Kobiet), Pierwsza doba bez smogu, Make Films Not War przeciwko wojnie w Syrii,  brała udział w akcji społeczno-edukacyjnej Żonkile 2022, wspiera aktywnie „2119” - protest osób  niepełnosprawnosciami i osób opiekuńczych. Jest ambasadorką Fundacji Dziedzictwo Przyrodnicze walczącej o prawa zwierząt i edukującej  społeczeństwo w obszarze ochrony przyrody, oraz ambasadorką Międzynarodowej Konferencji Jogi w Poznaniu.

Laureatka głównej nagrody Festiwalu Młodych Talentów w Poznaniu (1988); debiutowała rolą Anki w musicalu „Metro” w Teatrze Dramatycznym (1991). W 1997 roku na Festiwalu Piosenki Aktorskiej zdobyła Grand Prix, Pierwszą Nagrodę i Nagrodę Dziennikarzy, gdzie zaśpiewała „Zdemaskowanie piosenki” Hemara oraz „Amsterdam” Brela.

W kwietniu 2008 roku Katarzyna Groniec otrzymała dyplom mistrzostwa im. Aleksandra Bardiniego - za wybitne osiągnięcia artystyczne w dziedzinie piosenki aktorskiej.

Wyjątkowa wokalistka i osobowość polskiej sceny. Niekiedy cały teatralny zespół nie jest w stanie dostarczyć tylu emocji i tak umiejętnie przenieść słuchaczy w świat o którym opowiada. A opowiada niezwykle przejmująco i wiarygodnie, dzięki czemu po chwili każdy przenosi się w świat kreowany słowem i melodią. Jej występy to przejmujące spektakle, a widzowie od początku czują realistyczność wszystkich historii. Towarzyszący artystce muzycy w idealny sposób dozują emocje budując niepowtarzalny nastrój.

Ważniejsze spektakle teatralne:

• Nie opuszczaj mnie… - reż. Janusz Józefowicz
• Trzy razy Piaf – reż. Artur Barciś
• Piotruś Pan – reż. Janusz Józefowicz
• Opera za trzy grosze – reż. Wojciech Kościelniak
• Cohen – reż. Krzysztof Zaleski
• Mandarynki i pomarańcze – reż. Wojciech Kościelniak
• Tango Operita: Szare kwiaty – reż. Roman Kołakowski
• Bagdad Cafe – reż. Krystyna Janda

Role telewizyjne:

• Wrota Europy – reż. Jerzy Wójcik
• Przybysz z Narbony – reż. Laco Adamik
• Wieczory i poranki – reż. Krzysztof Babicki

fot_Alex-Lua_Kaczkowska

(ur. 1967)

– poeta, publicysta, dziennikarz. W 2007 roku za tom „Pełne morze” (2006) otrzymał Nagrodę Literacką Gdynia w kategorii poezji, a tomy „Echa” (2013) i „Druga ręka” (2017) były nominowane do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej i Nagrody Nike. Jego wiersze były tłumaczone na angielski, czeski, hiszpański, kataloński, niemiecki, rosyjski, rumuński, słowacki, słoweński i włoski. W ostatnich latach opublikował m.in. zbiór esejów „Dziennik końca świata” (2019), książkę „Tischner. Biografia” (2020) oraz „Wiersze wybrane” (2020). Jest też współautorem tomu rozmów z ks. Michałem Hellerem „Wierzę, żeby rozumieć” (2016, 2021). W bieżącym roku ukazał się nowy tom jego wierszy „Wielkie rzeczy” oraz zbiór mikroopowiadań „Historie na każda godzinę”. Jest stałym felietonistą „Tygodnika Powszechnego” i miesięcznika „Znak” (gdzie prowadzi rubrykę poświęconą poezji). Obecnie pracuje nad biografią Andrzeja Bursy. Mieszka w Krakowie.

fot.: Adam Walanus

(ur. 1984) – autor kryminałów, dziennikarz, laureat Nagrody Wielkiego Kalibru (2015) i Wielkiego Kalibru Czytelników (2019), dziewięciokrotnie nominowany do tej nagrody. Autor cyklu powieści o komisarzu Jakubie Mortce: Podpalacz (2012), Farma lalek (2013), Przejęcie (2014), Osiedle marzeń (2016), Cienie (2018), Długa noc (2022), cyklu gliwickiego: Wampir (2015), Zombie (2017) i Wilkołak (2021), postapokaliptycznej powieści Królowa Głodu (2022) oraz thrillera psychologicznego Żmijowisko (2018), za który otrzymał nagrodę Złotego Pocisku i Grand Prix Warszawskiego Festiwalu Kryminału. Po nim ukazały się kolejne thrillery – Rana (2019), Wyrwa (2020) i Za granicą (2023) oraz powieści sensacyjne: Prosta sprawa (2020), Dług honorowy (2021) i Zwykła przyzwoitość (2023). Trzy jego powieści Żmijowisko, Wyrwa i Prosta sprawa – zostały zekranizowane. Mieszka z rodziną w Warszawie.

(ur. w 1980 r. w Gdańsku) – poeta, prozaik, tłumacz. Wydał m.in. dziesięć tomów poetyckich, przekłady (Larkin, James, Verdins, Fitzgerald, White, Coetzee), pięć powieści (Lala, Saturn, Matka Makryna, Krivoklat, Ale z naszymi umarłymi) i kilka tomów krótszych próz, a wspólnie z mężem, Piotrem Tarczyńskim – serię kryminałów o profesorowej Szczupaczyńskiej (pod pseudonimem Maryla Szymiczkowa). Laureat m.in. Nagrody Kościelskich (2005) i Paszportu Polityki (2006), był pięciokrotnie nominowany do nagrody Nike, trzykrotnie do Angelusa, raz do Nagrody Szymborskiej. Prowadzi bloga www.tajnydetektyw.blogspot.com i portal z kolekcją starej fotografii www.awers-rewers.pl. Mieszka w Berlinie.

(ur. 1979 r. w Warszawie) – doktor nauk humanistycznych. Z wykształcenia kulturoznawczyni, absolwentka Gender Studies na UW. Pisarka, publicystka, działaczka społeczna i promotorka czytelnictwa. Członkini Związku Literatów Polskich i Stowarzyszenia Unia Literacka. Kuratorka festiwali i inicjatyw literackich (Międzynarodowy Festiwal Literacki Apostrof, Kawiarnia Literacka OFF Festival, dyskusje i spotkania autorskie). Była wykładowczynią w Instytucie Kultury Polskiej UW oraz w szkole pisania Maszyna do Pisania. Felietonistka „Polityki”, „Pani”, „Wysokich Obcasów”, „Gazety Stołecznej” i wielu portali internetowych. Współprowadziła programy literackie „Cappuccino z książką” i „Zapomniani – odzyskani” w TVP Kultura oraz „Barłóg literacki”. Jej teksty ukazały się w książkach zbiorowych oraz w wielu katalogach do wystaw sztuki współczesnej i programach teatralnych (między innymi Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, Galeria Bunkier Sztuki, Muzeum Nobla w Sztokholmie). Publikuje gościnnie na łamach prasy polskiej i zagranicznej. Jej teksty naukowe znalazły się w ponad 20 opracowaniach i książkach zbiorowych. Stypendystka Homines Urbani 2008, Instytutu Books from Lithuania 2009, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2010, Miasta Stołecznego Warszawy 2010, Instytutu Goethego 2010. Laureatka nagród literackich i społecznych. Zasiada między innymi w Kapitule Nagrody im. Olgi Rok, Kapitule Obywatelskiej Naukowych Nagród „Polityki” oraz w Radzie Funduszu Feministycznego. Wokalistka punkowego zespołu Zimny Maj. Prowadzi podcast Radio Sylwia i Elgiebete TV.

Prozaiczka i poetka. Jej zbiór opowiadań Guguły z 2014 roku znalazł się w finale Nagrody Literackiej Nike oraz w finale Nagrody Literackiej Gdynia, a tłumaczenie tej książki (autorstwa Elizy Marciniak) otrzymało nominację do międzynarodowej Nagrody Bookera. Autorka powieści Stancje (W.A.B., 2017), Dodatkowa dusza (2020) oraz Wilcza rzeka (W.A.B., 2021). Mieszka w Wielkiej Brytanii. 

(ur. 1987) – autorka tomów poezji Sporysz, Pod wezwaniem, Zimowanie i Poltergeist oraz zbioru opowiadań Białe noce. Publikowała m.in. w „Piśmie”, „Dwutygodniku” i „Tygodniku Powszechnym”. Laureatka Grand Prix Konkursu Poetyckiego im. Rainera Marii Rilkego, Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO, Nagrody im. Adama Włodka oraz Nagrody im. Stanisława Barańczaka w ramach Poznańskiej Nagrody Literackiej. Za Białe noce otrzymała Nagrodę im. Kościelskich i Nagrodę Conrada oraz nominacje do Nagrody Bookera, międzynarodowej nagrody Grand Continent 2022, Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza i Paszportu „Polityki”.  Pochodzi z Racławic koło Gorlic.

fot. Jacek Taran

– dziennikarka, absolwentka polonistyki na Uniwersytecie Wrocławskim. Autorka biografii Słonimski. Heretyk na ambonie, nominowanej w najważniejszych konkursach na Historyczną Książkę Roku (im. K. Moczarskiego i O. Haleckiego), cenionej biografii Kazimiery Iłłakowiczówny Iłła (Marginesy 2017), nominowanej do Nagrody im. Józefa Łukaszewicza, oraz bestsellerowej książki Służące do wszystkiego (Marginesy 2018), która znalazła się na liście dziesięciu najważniejszych tytułów 2018 roku dwumiesięcznika „Książki. Magazyn do Czytania” i dostała nominację do Nagrody Historycznej „Polityki” oraz Nagrody „Newsweeka” im. T. Torańskiej. Jej najnowsza książka - Chłopki. Opowieść o naszych babkach (Marginesy 2023) - wywołała duży rezonans wśród czytelników prowokując do osobistych refleksji na temat historii naszych rodzin.

– ur. 1979 roku w Pile. Poetka, eseistka, redaktorka. Wydała tomy poetyckie: „Somnambóle fantomowe” (2003), „Zagniazdowniki/Gniazdowniki” (2007, nominacja do Nagrody Literackiej Gdynia), „Wylinki” (2010), „intima thule” (2015, nominacje do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy i do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius), „Waruj” (poemiks wraz z Joanną Łańcucką, 2019; nominacja do Silesiusa i Nagrody Szymborskiej), „Hista & her sista”(2021, nominacja do Silesiusa) oraz „trule” (2023), a także dwie książki eseistyczne: „Stratygrafie” (2010, nagroda Warszawska Premiera Literacka) i „Powlekać rosnące” (2013). Pisze również dla dzieci – jest autorką zbioru wierszy „Piraci dobrej roboty” (2017) oraz bajek kamishibai („Szkoła Czi-Tam”, 2015; „Niewidka i Zobaczysko” z J. Łańcucką, 2023) i w formie multimedialnej („Hurra, cyrk!”). W 2023 roku została laureatką Silesiusa za całokształt pracy twórczej. Współredaktorka książek: „Solistki. Antologia poezji kobiet (1989–2009)” (2009) oraz „Warkoczami. Antologia nowej poezji” (2016). Członkini stowarzyszenia Wspólny Pokój. Mieszka w Warszawie.

fot. Anna Rezulak

(ur. 1972 w Krakowie)

– prof. UJ. Urodził się w 1972 roku w Krakowie i nadal tam mieszka. Był sekretarzem Wisławy Szymborskiej, teraz prowadzi jej Fundację. Pracuje na Wydziale Polonistyki UJ, gdzie prowadzi zajęcia z teorii literatury, teorii przekładu i creative writing. Specjalizuje się w retoryce. Bywa tłumaczem z języka angielskiego, zdarza mu się pisywać książki dla dzieci i dorosłych oraz układać wierszyki czy teksty piosenek. Pisuje felietony o książkach i języku. Członek Rady Języka Polskiego PAN i Polskiego PEN Clubu.

fot.: Edyta Dufaj

Jerzy Bralczyk – językoznawca, polonista.

Karolina Oponowicz – redaktorka Wydawnictwa Agora, socjolożka, autorka książek i podcastów.

Paweł Goźliński – redaktor naczelny Wydawnictwa Agora, doktor od romantyzmu, pisarz i nauczyciel pisania.

fot. Mateusz Skwarczek / Agencja Wyborcza

– jest pisarką i historyczką sztuki. Autorka ponad 20 książek: opowiadań, mistyfikacji literackich, reportaży z podróży, esejów o surrealizmie, baśni dla dzieci. Jej książki tłumaczone były na francuski, angielski, niemiecki, hiszpański, słowacki, japoński i koreański.

fot. Murphy Chang

(ur. 1968 r.) – pisarz, felietonista, diarysta. Absolwent męskiego liceum katolickiego oraz polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Autor m.in. powieści Nagrobek z lastryko, Trociny, Masakra, Sonnenberg, zbiorów opowiadań, a także trylogii podróżniczo-eseistycznej o Węgrzech: Gulasz z turula, Czardasz z mangalicą i Langosz w jurcie. Napisał także książkę o Edmundzie Niziurskim, by oddać hołd ulubionemu autorowi swojej młodości, dzięki któremu postanowił kiedyś sam zacząć pisać. Ostatnią jego książką jest Dziennik hipopotama, zapis dwuletnich walk z kulturą i sztuką oraz z życiem i bezsensem życia. Przez ponad ćwierć wieku redaktor i recenzent „Gazety Wyborczej”, a także autor felietonów publikowanych w „Dużym Formacie”. Od końca 2020 roku etatowy felietonista tygodnika „Newsweek Polska”. Obecnie pracuje nad opowieścią podróżniczo-historyczną o Normandii i Bretanii. Mieszka w Warszawie.

fot. Mikołaj Starzyński

(ur. 1983 r. w Nidzicy)

– mieszka w Warszawie. Studia dziennikarskie i amerykanistyczne skończył w Krakowie, na UJ. W 2006 zadebiutował powieścią „Zrób mi jakąś krzywdę“, wydaną nakładem Lampy i Iskry Bożej. Ta debiutancka powieść została wznowiona w 2017 roku nakładem wydawnictwa Świat Książki. Miesięcznik Lampa gościł go również jako autora wywiadów, recenzji, esejów. Jest autorem tekstów dla magazynów „Exclusiv“, „Playboy“, wcześniej – „Machina“, a od jesieni 2008 do końca istnienia Dziennika (jesień 2009). Był stałym felietonistą sobotniego wydania Dziennika-Kultura – jego autorska rubryka nosiła tytuł „15 minut sławy“. Rubryka była ponownie publikowana w tygodniku „Wprost”, przez blisko dwa lata.

Latem 2008 roku, jako jedyny reprezentant Polski, Żulczyk wszedł do grupy finalistów corocznego konkursu Young Euro Connect – eseistycznej rywalizacji młodych europejskich pisarzy. Z całą grupą przez dwa tygodnie odbywał spotkania w niemieckich miastach i ośrodkach kultury.

W 2008 roku ukazała się jego druga powieść, „Radio Armageddon“ (Lampa i Iskra Boża, wznowiona przez wydawnictwo Świat Książki w 2015 roku) okrzyknięta „najbrutalniejszą i najuczciwszą polską powieścią młodzieżową“. Autora zaczęto porównywać do Thomasa Pynchona, Dona DeLillo i Williama Gibsona. „Radio Armageddon“ przyniosło Żulczykowi popularność, książkę recenzowano w każdej gazecie codziennej, tygodniku, miesięczniku kulturalnym. „Radio Armageddon“ zdobyło mu nominację do Paszportów „Polityki“ 2008 roku. W 2014 roku spektakl na motywach powieści wystawiał wrocławski Teatr Współczesny.

Jesienią 2010 roku ukazała się trzecia powieść autora, pt. „Instytut“ (wydawnictwo Znak, wznowiona w zmienionej wersji przez Świat Książki w 2016 roku). Powieść została zaadaptowana na scenę Teatru Opole (premiera styczeń 2022 roku) a także ukazała się w wersji anglojęzycznej nakładem Legend Press w 2021 roku.

W latach 2011–2012 ukazała się dwuczęściowa powieść dla młodzieży (young adult) pt. „Zmorojewo” i „Świątynia”, wydana nakładem Naszej Księgarni w wersji książkowej oraz audio-bookowej, a w 2019 wznowiona przez Agora S.A.

Obok powieści, ma na koncie także scenariusze serialu TV „BrzydUla“, dwa sezony serialu pt. „Belfer”, napisanego wraz z Moniką Powalisz według własnego pomysłu, emitowanego przez Canal+ Polska od jesieni 2016 roku. A także serial oryginalny pt. „Warszawianka”, stworzony dla HBO Polska (premiera sezonu I zapowiadana na 2022 rok).

Ponowną nominację do „Paszportów Polityki” przyniosła autorowi powieść sensacyjna pt. „Ślepnąc od świateł” (wydawnictwo Świat Książki, 2014 rok.). Na podstawie tej powieści stacja HBO Europe wyprodukowała serial w reżyserii Krzysztofa Skoniecznego. Premiera miała miejsce jesienią 2018 roku, serial dostępny jest na całym świecie na platformie HBO GO. Powieść ukazała się w wersji angielskiej wiosną 2020, nakładem wydawnictwa Legend Press, Londyn oraz czeskiej, w wydawnictwie Promlutiv.

W kwietniu 2017 roku ukazała się kolejna powieść Żulczyka, pt. „Wzgórze psów”, nakładem wydawnictwa Świat Książki. Powieść ukazała się w wersji rosyjskiej, w listopadzie 2021 roku, nakładem wydawnictwa AST, St Petersburg. Trwają prace dewelopmentowe nad scenariuszem do serialu na podstawie tej powieści, autorami scenariusza są Jakub Żulczyk i reżyser Piotr Domalewski.

W październiku 2019 wydano powieść pt. „Czarne słońce” (Świat Książki), a w styczniu 2021 roku – „Informację zwrotną”. Książka zdobyła tytuł „książki roku 2021” serwisu kulturalnego www.granice.pl oraz zdobyła nominację do Bestsellerów Empiku 2021 roku.

Od 2020 roku, razem z Juliuszem Strachotą, Jakub Żulczyk prowadzi podcast pt. „Co ćpać po odwyku” wyprodukowany przez Storytel Polska, dostępny także na Spotify. Premiera czwartej serii podcastu miała miejsce jesienią 2021 roku; w drugiej połowie 2022 roku odbędzie się premiera piątej, finałowej serii.

fot.: Zuza Żulczyk

(ur. 1965)

– prezes zarządu Fundacji im. Stefana Batorego. Zawodowo dziennikarz, publicysta i pisarz, publicysta tygodnika „Polityka”, zajmuje się tematyką cywilizacyjną oraz relacjami między nauką i techniką a polityką, gospodarką, kulturą, życiem społecznym. Autor wielu książek, w tym „Zatrutej studni” nominowanej do Nagrody Literackiej Nike w 2003 roku. W 2020 r. wydał „W Polsce, czyli wszędzie. Rzecz o upadku i przyszłości świata”. Kurator programu „Miasto przyszłości/Laboratorium Wrocław” podczas Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. Współorganizator Kongresu Kultury w 2016 r. Wraz z Irkiem Grinem kurator projektu Ex-centrum zainicjowanego przez Olgę Tokarczuk. Wykłada w Collegium Civitas i Graduate School for Social Research Polskiej Akademii Nauk. Członek Polskiego PEN-Clubu. Członek European Council on Foreign Relations. Prowadzi blog „Antymatrix”.

– pisarka, prawniczka. Autorka opowiadań, dramatów i powieści. Za Mapę (Nisza 2019) i Czarnego hetmana (Nisza 2022) otrzymała kilka prestiżowych nagród. Na Górach Literatury debiutuje powieścią dla młodszych czytelników pt. Srebrny smok (Agora dla dzieci 2023). Przygotowuje kolejną powieść dla dorosłych pt. Balbina (Warstwy, jesień 2023). Mieszka w Krakowie.

fot. Mikołaj Trzaska

(1984) – absolwentka filozofii, bohemistka oraz tłumaczka literatury z języka czeskiego. Przełożyła zbiór esejów Tomáša Kulki Sztuka a falsyfikat (wyd. Galeria Miejska, 2014), zbiory opowiadań Marka Šindelki: Zostańcie z nami (wyd. Afera, 2016) i Mapa Anny (wyd. Afera, 2020), eksperymentalną książkę Ladislava Čumby Wittgenstein: wiadomo, że… (wyd. Iskry, 2019), powieść dla młodzieży Transport poza wieczność Františka Tichego (wyd. EMG, 2020) oraz powieść W szafieTerezy Semotamovej (wyd. Książkowe Klimaty, 2022). W tym samym roku ukazała się także powieść Wracz Martina Ryšavego w jej przekładzie (wyd. KEW, 2023). 

fot. Tomasz Woźny

Stewunia (ona/jej) - udowadnia, że kuchnia wegańska może być smaczna, dostępna, prosta i ciekawa - czym przeczy powszechnie znanym prawom fizyki. Wykręca niesamowite przetwory, a kuchenne eksperymenty robi dla zaspokojenia ciekawości i kubków smakowych (dokładnie w tej kolejności!). Od kilku lat jest RODowitą Działkarką, a jej względy możecie zaskarbić sobie pytając czym są papryfiutki i cucamelony 😉.

To jak, skisisz się na warsztaty z nią?

(ur. 1985 r.) – adwokatka i założycielka Kancelarii nad Wisłą, ekofeministka, obrończyni praw zwierząt i przyrody w procesach sądowych, od lat współpracująca z organizacjami pozarządowymi. W 2016 roku doprowadziła do wydania pierwszego w historii wyroku Sądu Najwyższego w sprawie humanitarnej ochrony ryb. Aktualnie zaangażowana jest w sprawy dotyczące m.in. przemocy wobec zwierząt domowych, odstrzału wilków czy naruszania miejsc gawrowania niedźwiedzi. Zajmuje się także ochroną rzek, występując w procesie manipulowania przepływem wody na Wiśle oraz obroną aktywistek i aktywistów antyłowieckich. Autorka publikacji specjalistycznych, w tym książek: Komentarz do ustawy o ochronie zwierząt oraz Prawa zwierząt. Praktyczny przewodnik. Rzeczniczka ds. ochrony zwierząt w Polskim Towarzystwie Etycznym. Wykłada na wydziale Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego. Współzałożycielka Szkoły Dobrego Prawa. Autorka „koncepcji prawa wrażliwego”, którą opublikowała w książce Zoopolis. W 2017 r. nagrodzona pierwszym miejscem w rankingu „Rising Stars Prawnicy – Liderzy Jutra”. Prowadzi portal edukacyjny o prawach zwierząt i przyrody Kuszlewicz w imieniu. Fascynuje ją zagadnienie głębokiej relacji ze zwierzętami i przyrodą, w tym żałoby międzygatunkowej.

fot. Bart Staszewski

(ur. 1957 w Warszawie)

– profesor Uniwersytetu Warszawskiego, pracuje w Zakładzie Etyki Instytutu Filozofii UW, zajmuje się historią idei etycznych, etyką stosowaną, filozofią polityczną i problematyką kobiecą. Jest autorką wielu książek, m.in.: „Idea godności w historii i etyce” (1993), „Indywidualizm i jego krytycy. Współczesne spory między liberałami, komunitarianami i feministkami na temat podmiotu, wspólnoty i płci” (2003), „Kobiety i władza” (2009), „Etyka dla myślących (2010)”, „O gender i innych potworach” (2014), „Obcy, inny, wykluczony” (2020). Obecnie pracuje nad książką poświęconą moralności życia publicznego.

(on/jego) - twórca internetowy, manager, marketingowiec, a prywatnie narzeczony Stewuni. Na IG opowiada o tranzycji i doświadczeniu transpłciowości (ma prawie 27lat doświadczenia! 😄), o życiu z ADHD, depresją i zaburzeniami lękowymi. Chętnie odpowiada na najtrudniejsze pytania związane z transpłciowością.

– polski poeta, reportażysta, kulturoznawca, inżynier leśnik i ornitolog.

Publikował w „Polityce”, „Lesie Polskim”, „Twórczości”. Współpracownik kwartalnika „Przekrój”. Nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2014 w kategorii eseistyka za książkę Jakuck. Słownik miejsca. Laureat Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius 2015 w kategorii debiut roku za Naukę o ptakach. Za ten tom był również nominowany do Nagrody Literackiej Nike 2015 oraz do nagrody w XI Ogólnopolskim Konkursie Literackim „Złoty Środek Poezji” 2015 na najlepszą debiutancka książkę poetycką roku 2014.

Za reportaż Droga 816 nagrodzony Nagrodą Literacką Gdynia 2016 w kategorii esej, Nagrodą Literacką Prezydenta Miasta Białegostoku im. Wiesława Kazaneckiego za najlepszą książkę roku 2015 oraz Nagrodą Magellana 2016. „Droga 816” przyniosła też nominacje do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego 2015 za Reportaż Literacki, do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy 2016 w kategorii proza, do Nagrody im. Beaty Pawlak w 2016. W 2018 roku książka ukazała się w przekładzie na język niemiecki.

W 2018 Książek został nagrodzony Orfeuszem Mazurskim za tom poezji Północny wschód.

fot. Adam Zbyryt

– certyfikowana trenerka samoobrony i asertywności dla kobiet i dziewcząt WenDo, trenerka antydyskryminacyjna, trenerka dramy stosowanej I stopnia. Superwizorka treningu WenDo. Psychoterapeutka Gestalt, która w swojej pracy terapeutycznej i trenerskiej skupia się na wsparciu osób z grupy Post Traumatic Stress Communities. Prezeska Fundacji HerStory, w której współtworzy programy wsparcia i innowacje edukacyjne w zakresie przeciwdziałania przemocy i dyskryminacji. Stypendystka Alfred Landecker Democracy Fellowship, współpracuje z wieloma krajowymi i zagranicznymi organizacjami równościowymi.

Paweł Chyc jest antropologiem kognitywnym. W latach 2014-2019 prowadził długotrwałe badania etnograficzne w boliwijskiej Amazonii wśród ludu Moré (rodzina językowa Chapacura). Na podstawie tych badań przygotowuje swój doktorat w Instytucie Antropologii i Etnologii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracuje na Uniwersytecie w Białymstoku jako członek Zakładu Socjologii Poznawczej. Oprócz standardowych badań etnologicznych w Amazonii (etnohistoria, etnografia) jego głównym zainteresowaniem badawczym jest kwestia społecznych i poznawczych wymiarów animizmu. Jest zwolennikiem interdyscyplinarności w badaniach naukowych oraz popularyzatorem nauki. Prowadzi stronę na Facebooku: Antropolog w Boliwii.

Bekriah Mawasi is a Palestinian writer and translator. She explores visual culture, contemporary literature and movement. Her work includes nonfiction essays, short stories, poetry and illustrations. She is an open knowledge enthusiast.

fot. Dan Golan

(ur. 1960 w Nowej Rudzie)

– poeta, prozaik, krytyk literacki, autor sztuk teatralnych. Założyciel Noworudzkiego Klubu Literackiego „Ogma”. Laureat nagrody im. Marka Jodłowskiego (1994), nagrody im. Barbary Sadowskiej (1997), nagrody im. Ryszarda Milczewskiego-Bruno (1999). Nominowany do Nagrody Literackiej Nike za zbiór krytyk literackich „Rozproszone głosy. Notatki krytyka” (2007). Pracuje w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Karol Maliszewski jest autorem nazwy festiwalu Góry Literatury i jego ojcem-założycielem.

fot.: Joanna Maliszewska

– ur. 1957 – fizyk atmosfery, profesor nauk o Ziemi, członek PAN. Od 2016 roku dyrektor Instytutu Geofizyki UW, od 2020 roku przewodniczący zespołu doradczego ds. kryzysu klimatycznego przy Prezesie Polskiej Akademii Nauk.

– Dyrektor Parku Narodowego Gór Stołowych. Pochodzi z Kudowy-Zdroju. W wieku 18 lat uzyskał certyfikat przewodnika po Parku Narodowym Gór Stołowych, co czyni go najprawdopodobniej najmłodszym przewodnikiem górskim w Polsce. Po studiach na Wydziale Leśnym Akademii Rolniczej w Poznaniu prowadził własną działalność w zakresie doradztwa przy programach unijnych. Następnie przez 8 lat pełnił funkcję specjalisty ds. administracji i zamówień publicznych oraz sekretarza w Nadleśnictwie Góra Śląska. Od 2017 r. nieprzerwanie związany z Parkiem Narodowym Gór Stołowych, od 2021 r. pełniąc funkcję Dyrektora. Z zamiłowania taternik jaskiniowy, fotograf przyrodniczy, z powołania – członek Ochotniczej Straży Pożarnej, w sercu harcerz i pasjonat gór.

Z festiwalem związana od kilku lat – na początku uczestniczka, w ostatnich latach także organizatorka.

Z prawdziwą przyjemnością wprowadza w formułę festiwalu koncepcję zrównoważonej turystyki. Promuje chodzenie jako najzdrowszą formę aktywności fizycznej, zachęca do zgłębiania wiedzy anatomicznej w kontakcie z naturą jako jednej z najskuteczniejszych technik odpoczynku.

Uczy uważnego patrzenia, słuchania, czucia. Lubi łączyć sztukę z anatomią i z naturą. Właściwie filozofka.

We współpracy z Parkiem Narodowym Gór Stołowych i stowarzyszeniem Stolovelasy stwarza  okazję do spacerowania po nieoczywistych miejscach na terytorium, które osobiście zamieszkuje. Towarzyszą jej eksperci od przyrody, społecznicy, pasjonaci.

Uważa, że otwarcie festiwalu spotkaniem z Joanną Kuciel- Frydryszak i książką „Chłopki - opowieść o naszych babkach” to symboliczny moment zwrotny dla polskiej kultury. Swojej babci – Lucynie, po której ma imię – dziękuje za spódnicę z koca i dziesięciokilometrową drogę do szkoły, którą dzielnie pokonywała. Ta droga zmienia wszystko.

Ciągle idzieMY, bo życie to ruch.

– zawodowo zajmuje się szeroko pojętą filozofią, oraz dźwiękiem. Jest dziennikarką, pisze książki z pogranicza gatunków (osiem wydanych, reszta czeka na „swój czas”), tworzy i publikuje też piosenki. Czasem wykłada na uczelniach, czasem prowadzi warsztaty; nieustannie łączy nieoczywiste nauki o myśli ludzkiej z oczywistymi ścieżkami dedukcyjnymi. Tworzy offowy kanał podkastowy „Dziennik Zmian”, w międzyczasie moderuje spotkania z artystami, pisarzami, podróżnikami, a najbardziej regularnie – prowadzi muzyczne programy w Polskim Radiu Białystok, felietonowo zaś współpracuje z internetowym Radiem Danielka, oraz Radiem Klang. Więcej: www.milkamalzahn.pl

– ornitolog, przyrodnik, zarówno na scenie jak i poza nią, autor tekstów, basista i wokalista w Kapeli Bożków, w podstawówce minął się z Jarem Cimrmanem w korytarzu Broumowskiego klasztoru, piewca organizmów roślinnych i zwierzęcych, bakterii, śluzowców oraz innych niezdefiniowanych poprawnie form życia i bytowania.

(ur. 1957 w Radomiu)

– pisarz, tłumacz, działacz Solidarności, więziony w latach 1982–1984. Po uwolnieniu wyemigrował do Szwecji. Doświadczenia emigracyjne były tematem jego debiutanckiej powieści pt. „Schwedenkräuter” (1995). Trzykrotnie zdobył nominację do Nagrody Literackiej Nike: w 1997 roku za opowiadające o działalności opozycyjnej „Szkice historyczne”, w 2000 roku za zbiór opowiadań „Na lądach i morzach” oraz w 2007 za „Powrót Aleksandra”, opowieść o powrocie emigranta do kraju. Ostatni tytuł przyniósł mu również Nagrodę im. Andrzeja Kijowskiego. W 2015 otrzymał Poznańską Nagrodę Literacką im. Adama Mickiewicza. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Wykładał w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.

fot.: Tomasz Leśniowski

(ur. 1970 we Wrocławiu) – germanistka i literaturoznawczyni, jako studentka była asystentką Karla Dedeciusa. Wieloletnia nauczycielka akademicka i naukowczyni w Instytucie Języka Niemieckiego jako Języka Obcego na uniwersytecie w Heidelbergu odpowiedzialna za zajęcia interdyscyplinarne i interkulturalne w zakresie literatury i kultury niemieckiej dla studentów zagranicznych, ze szczególnym uwzględnieniem tekstów migrantów i uchodźców. Aktualnie wykładowczyni języka niemieckiego. Pracę doktorską poświęciła tekstom niemieckich uchodźców, którzy po roku 1945 opuszczali Wrocław. Zaangażowana w pomoc dla krajów rozwijających się i uchodźców z Ukrainy. Poruszanie się pomiędzy światami, kulturami i językami jest wpisane w jej życiorys.

– urodzona w Krakowie, absolwentka filologii polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, studiowała także Wiedzę o Teatrze w warszawskiej PWST.

Pracę dziennikarską rozpoczęła w pierwszym niezależnym dzienniku „Czasie Krakowskim”, potem w „Gazecie Krakowskiej”. Od 1993 roku w „Wiadomościach” TVP, gdzie była sprawozdawcą parlamentarnym, obsługiwała najważniejsze wydarzenia polityczne, w tym wszystkie wybory, a także pielgrzymki Jana Pawła II do Polski i  na Ukrainę.

Od 2003 roku w TVN i TVN 24. Jest publicystą i prowadzącą program „Fakty po Faktach”  w TVN 24  oraz reporterką w programie „Fakty”. Obsługuje wydarzenia polityczne, kampanie wyborcze i wybory, oraz wydarzenia w Watykanie -  w tym moment śmierci Papieża, pogrzeb a także obydwa ostatnie konklawe - wybór Papieża Benedykta XVI i Papieża Franciszka.

Zajmuje się też polityką amerykańską – dwukrotnie obsługiwała wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych.

Publikowała w „Gazecie Wyborczej” i Tygodniku Powszechnym.  Pracowała w Radiu TOK FM.

Autorka trzech książek dotyczących pontyfikatu Jana Pawła II i Benedykta XVI – Pielgrzymka 2002 (2002), Zrozumieć papieża. Rozmowy o encyklikach (2003, 2010), Benedykt XVI – Pielgrzymka do Polski 2006 (2006).  Autorka książki Wygrać wolność – rozmowy Lecha Wałęsy i Leszka Balcerowicza o początkach wolnej Polski.

Autorka czterech  filmów dokumentalnych:1.„Chwilami życie bywa znośnie. Przewrotny portret Wisławy Szymborskiej” - o życiu polskiej laureatki literackiego Nobla. Premiera filmu odbyła się w MoMA w Nowym Jorku. 2. „Strateg- rzecz o Zbigniewie Brzezińskim” – o życiu doradcy do spraw bezpieczeństwa prezydenta Jimmy Cartera i wybitnego amerykańskiego analityka i politologa. Za ten film otrzymała nagrodę Wiktora. 3. „Cud historii” – film zrealizowany w związku z 10 rocznicą wejścia Polski do Unii Europejskiej. 4. Tydzień noblowski Olgi Tokarczuk – reportaż z tygodniowego pobytu Olgi Tokarczuk w Sztokholmie.

– menadżerka kultury. Od 2021 dyrektorka Wrocławskiego Instytutu Kultury, wcześniej związana m.in. ze Strefą Kultury Wrocław i projektem Europejska Stolica Kultury Wrocław 2016. Absolwentka Kulturoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego i studiów podyplomowych dla menedżerów kultury „Akademia Liderów Kultury” realizowanych przez Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie oraz Narodowe Centrum Kultury. Pracowała w komitecie organizacyjnym Wrocławskiego Kongresu Kultury, współtworzyła dokumenty strategiczne dla wrocławskiej kultury: „Kultura obecna” i „Diagnoza wrocławskiej kultury 2018-2023”. Członkini nieformalnego ogólnopolskiego think-thanku „Koalicja miast dla kultury”.

– menadżerka kultury, specjalistka w zakresie polityki kulturalnej, socjolożka. Przez kilka lat związana z polskim rynkiem fonograficznym, potem mediowym (m.in. dyrektorka wydawnicza w G+J Gruner+Jahr Polska). Zaangażowana w niezależne projekty kulturalne. Od 2008 roku dyrektorka strategiczna zespołu odpowiedzialnego za projekt Gdańsk i Metropolia – ESK 2016. W latach 2011–2024 dyrektorka samorządowej instytucji Instytut Kultury Miejskiej realizującej projekty społeczno-kulturalne, artystyczne, wydawnicze i badawcze w ramach Obserwatorium Kultury.

fot. Alina Żemojdzin

Przeplatam wychowywanie trójki dzieci z pracą zawodową i aktywizmem społecznym i klimatycznym. Zasadę “myślenia globalnego” realizuję z ogólnopolskim ruchem społecznym Rodzice dla Klimatu angażując się m.in. w inicjowanie zmian systemowych na rzecz odchodzenia od spalania paliw kopalnych. Natomiast zasada “działając lokalnie” towarzyszy mi w pracy w stowarzyszeniu Stolovelasy, gdzie wspólnie z grupą przyjaciół działamy na rzecz rozwoju obywatelskiego lokalnej społeczności gminy Radków. 

(ur. 1976 w Tarnowskich Górach)

– literaturoznawczyni, krytyczka literacka, profesorka Uniwersytetu Wrocławskiego. Pracuje w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej. Jurorka Nagrody Literackiej Europy Środkowej „Angelus” (w latach 2019–2021).

Opublikowała prawie 200 artykułów naukowych i publicystycznych oraz pięć książek, m.in. monografię „Historia słabych. Reportaż i życie w Dwudziestoleciu 1918–1939”, za którą dostała Nagrodę Historyczną „Polityki”. Za „wysoko ocenioną” habilitację otrzymała Nagrodę Prezesa Rady Ministrów.

Najnowsza książka, biografia „Hirszfeldowie – zrozumieć krew”, była nominowana do Nagrody Nike, została wyróżniona Nagrodą Młodzieżowych Klubów Historycznych im. Kazimierza Moczarskiego oraz Nagrodą Specjalną Leopoldina.

Stworzyła „Fundację No Border”, aby pomagać uchodźcom na granicy polsko-białoruskiej.

fot. Max Pflegel

Polski pisarz dla dzieci i młodzieży, autor scenariuszy, dziennikarz.

Ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Były wieloletni redaktor naczelny magazynu dla dzieci „Świerszczyk”. Współpracuje z takimi wydawnictwami, jak: Literatura, Nasza Księgarnia, Egmont, Wydawnictwo Dwie Siostry, Wydawnictwo Literackie, Tamaryn, Agora i Muza.

Jest laureatem wielu nagród. W 2016 nie przyjął od ministra Piotra Glińskiego Brązowego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

(ur. 1944) – historyczka i krytyczka sztuki, kuratorka wystaw, pisarka, organizatorka polskiego życia artystycznego. Przez wiele lat prowadziła badania naukowe w Instytucie SztukiPAN (1973-1986), kierowała Narodową Galerią Sztuki Zachęta (1993-2001). Jest współzałożycielką niezależnej Fundacji Egit (1986), Ośrodka Sztuki Współczesnej Fundacji Batorego (1992) i Fundacji Instytut Promocji Sztuki (1998). Ma w swoim dorobku wiele tekstów o sztuce, publikowanych w kilkunastu językach. Była kuratorką licznych wystaw promujących polską sztukę w kraju i za granicą (w tym na biennale w Wenecji i Săo Paulo), a także wystaw problemowych od Niemiec i Rosji po USA i Koreę Południową. Wyjątkowym zainteresowaniem polskiej publiczności cieszyły się jej ekspozycje: Gdzie jest brat twój Abel, 1995, Szare w kolorze 1956–1970 (2000) oraz Warszawa–Moskwa/Moskwa–Warszawa 1900–2000 (2004–2005), a także wystawy międzynarodowe: Obok. Polska-Niemcy. 1000 lat historii w sztuce (Berlin, 2011), Postęp i higiena (Zachęta, Warszawa, 2014), Perspektywa wieku dojrzewania (Muzeum Śląskie, Katowice 2018, OM Museum, Wilno 2021). Autorka powieści Proszę bardzo (2009; 2021), książki Sztuka w Polsce 1945–2005 (2005), zbioru esejów Przeciąg (2009) i Rozrzut (2023) szkiców o artystach polskich Zbliżenia (2020), dzienników: Berlińska depresja (2017) i Lista (2019), książki poświęconej postaci Haralda Szeemanna From Poland with Love (2019; 2021) oraz książki kucharskiej Kuchnia towarzyska i uczuciowa (2022). Prowadzi (z Anną Wacławik-Orpik) cykliczną audycję Andymateria w radiu Tok FM oraz dział kultury w miesięczniku „Vogue”.

– filozofka, absolwentka Wydziału Filozofii i Socjologii UW, stypendystka Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Włoskiej i The Kościuszko Foundation, visiting scholar w Princeton University. Wykładowczyni Wydziału Zarządzania Kulturą Wizualną Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Autorka książek Rzemiosło formowania. Luigiego Pareysona estetyka formatywności, Doświadczenie estetyczne i wspólnota spektaklu, tłumaczka tekstów włoskich filozofów (Pareyson, Vattimo, Eugenio Barba i in.). Stała współpracowniczka „Kultury liberalnej”, „Szkła kontaktowego” w TVN24. Prowadzi poranne audycje w Radiu Nowy Świat. W Akademii Sztuk Pięknych prowadzi zajęcia z historii filozofii, estetyki i filozofii kultury z elementami antropologii. Pod jej kierunkiem powstało w tej uczelni kilkadziesiąt znakomitych teoretycznych prac dyplomowych i licencjackich.

— dziennikarz, autor książki „Z niejednej półki. Wywiady”. W latach 2000-2016 związany z radiową Trójką, prowadzący audycje literackie i publicystyczne. Między 2016 a 2024 rokiem pracował w „Gazecie Wyborczej”, publikował także w „Książkach. Magazynie do Czytania” i „Wysokich Obcasach”. Od lutego 2024 ponownie w Trójce, gdzie pełni funkcję zastępcy redaktorki naczelnej i prowadzi autorską audycję „Wszystkie książki świata”, w której rozmawia wyłącznie z zagranicznymi twórcami literatury.

Fot.: Max Pflegel

(ur. 1982 r.) – kulturoznawczyni, pracownica muzeum, radykalna feministka i bardzo radykalna działkowiczka. Prowadzi książkowy fanpage Kurzojady. Jako recenzentka współpracuje z magazynem „Książki”, Empikiem oraz wydawnictwami – Czarne i Filtry.

fot. Max Pflegel

– redaktor naczelny tygodnika „Kultura Liberalna”.  

Naukowiec związany z Institut d'Histoire du Temps Présent, CNRS w Paryżu oraz adiunkt na Uniwersytecie Warszawskim. Aktualnie Senior Fellow w Zentrum Liberale Moderne.

Najnowsza książka: The new politics of Poland. A case of post-traumatic sovereignty (Manchester University Press, 2023).

– doktor habilitowany nauk prawnych, Dziekan Wydziału Prawa Uniwersytetu SWPS w Warszawie, doradca krajowych i międzynarodowych organizacji pozarządowych. W latach 2015–2021 Rzecznik Praw Obywatelskich. Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończył również studia LL.M. z zakresu prawa konstytucyjnego porównawczego w Central European University w Budapeszcie. Od lat zaangażowany w działania na rzecz praw człowieka. Współpracował z licznymi organizacjami pozarządowymi, m.in. Fundacją Panoptykon, ClientEarth Polska i Stowarzyszeniem im. prof. Zbigniewa Hołdy. W latach 2010 – 2015 wiceprezes Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. Był także członkiem Obywatelskiego Forum Legislacji działającego przy Fundacji Batorego. W latach 2014–2015 członek Rady Dyrektorów Funduszu ONZ na rzecz Ofiar Tortur. Autor wielu publikacji naukowych, w szczególności z zakresu praw człowieka. Felietonista „Gazety Wyborczej” i „Polityki” autor audycji „Prawy Adam” w Newonce Radio.

W 2018 roku został uhonorowany Nagrodą Rafto za obronę praw mniejszości i niezależności sądów w Polsce. Rok później otrzymał też Nagrodę Praworządności (Rule of Law Award), przyznaną przez World Justice Project. W 2020 roku został odznaczony francuskim Orderem Legii Honorowej w randze kawalera. W tym samym roku laureat nagrody specjalnej Korony Równości, przyznawanej przez Kampanię Przeciw Homofobii oraz nagrody Fundacji im. Janiny Paradowskiej i Jerzego Zimowskiego.

Obecnie Minister Sprawiedliwości.

(ur. 1966) – wokalistka i kompozytorka, z wykształcenia bohemistka. Zaczęła śpiewać jako nastolatka, inspirowała się Tomem Waitsem, Talking Heads, Niną Hagen i Frankiem Zappą. W 1989 roku nagrała płytę z awangardowym zespołem Ya Honza. Później rozpoczęła karierę solową. Wydała płyty: „Mało zdolna szansonistka" (1992), „Tylko kobieta” (1994), „Andergrant” (1996), „Hormon” (1999), „Blizna” (2001). Na kompilacji „The best of” z 2003 roku znalazł się zaśpiewany w duecie z Kasią Nosowską utwór „Kochana”, który szturmem zdobył szczyty list przebojów. Komponowała muzykę dla teatru, m.in. spektakli „Szyc” wg Hanocha Levina w Teatrze Barakah w Krakowie (2010) i „Monsters. Pieśni morderczyń” w Teatrze Rampa w Warszawie (2012). W 2014 wypuściła autorski książek „Rzeźba dnia”, następnie wydała też płyty z muzyką akustyczną i z piosenkami Agnieszki Osieckiej. Większość jej płyt uzyskało status złotych, wielokrotnie były nominowane i nagradzane, przeważnie za indywidualność artystyczną. Występowała na legendarnym festiwalu w Jarocinie w 1989 roku, na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, Przystanku Woodstock, ale też w kameralnych klubowych i teatralnych przestrzeniach. Jej muzyka jest trudna do jednoznacznego określenia, skupiona na emocjach, jest tam rock, poruszające teksty, elementy etniczne, czasem mocna sekcja rytmiczna, czasem dynamiczny głos z samym basem, ale też ironia i głos biały.

fot. Sylwia Makris

– adwokatka oraz działaczka społeczna. Jest zaangażowana w organizacje pozarządowe działające na rzecz rozwoju społeczeństwa obywatelskiego, ochrony praworządności oraz systemowych zmian w polskim systemie sprawiedliwości. Współtworzone przez nią organizacje pozarządowe - Komitet Obrony Sprawiedliwości i #Wolne Sądy zajmują się monitorowaniem i archiwizowaniem przypadków wywierania politycznego nacisku na sędziów i adwokatów, radców i zapewnianie tym osobom pomocy prawnej. 

Uczestniczy regularnie w procesach legislacyjnych w parlamencie jako ekspertka, m.in. w pracach zespołów parlamentarnych ds. Ładu Konstytucyjnego czy Reformy Wymiaru Sprawiedliwości. Regularnie uczestniczy także w spotkaniach organizowanych przez Komisję Europejską podczas których przedstawia obywatelskie i eksperckie spojrzenie na zmiany dokonywane w Polsce w wymiarze sprawiedliwości, w szczególności z punktu widzenia standardów UE. Od 2017 roku jest współorganizatorką dziesiątek demonstracji i akcji protestacyjnych w sprawie obrony praworządności i represjonowanych sędziów.

Przed sądami i trybunałami reprezentuje mniejszości narodowe i seksualne, ofiary przemocy, a także ofiary nadużyć Policji. Występuje przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w kluczowych postępowaniach dotyczących niezależności sądów i niezawisłości sędziów. Wielokrotnie reprezentowała w postępowaniach sądowych sędziów Sądu Najwyższego, w tym Pierwszą Prezes Sądu Najwyższego.

Jest pomysłodawczynią i realizatorką obywatelskiej akcji „Tydzień Konstytucyjny” - projektu edukacyjnego przeprowadzany regularnie w szkołach w całej Polsce mającego na celu podnoszenie wśród dzieci i młodzieży znajomości Konstytucji i praw człowieka.

W uznaniu jej działalności prawniczej i publicznej, w 2021 r. została wybrana stypendystką Maurice R. Greenberg World Fellow na Uniwersytecie Yale.

(ur. 1960) – psycholożka, psychoterapeutka, redaktorka, dziennikarka. Od 1989 roku związana z „Gazetą Wyborczą”, na której łamach debiutowała felietonami o swoich dzieciach. Założycielka i wieloletnia redaktor naczelna miesięcznika „Dziecko”. Jej teksty ukazywały się także w „Wysokich Obcasach” i „Tygodniku Powszechnym”. Laureatka nagrody im. Barbary Łopieńskiej za najlepszy wywiad prasowy roku 2011. Żona i matka dwójki dorosłych dzieci.

Źródło: Lubimy Czytać.

fot. Jacek Poremba

Andrzej Titkow, poeta, reżyser, scenarzysta, producent i wykładowca akademicki urodził się w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. W kwietniu 2016 roku, w rodzimej Uczelni, obronił pracę doktorską i uzyskał stopień Doktora Sztuki w dziedzinie sztuk filmowych.

Debiutował filmem dokumentalnym p.t. „W takim niedużym mieście”. Jest autorem osiemdziesięciu filmów dokumentalnych, kilku fabularnych filmów telewizyjnych (w tym serialu „Układ krążenia”), filmu kinowego p.t. „Światło odbite”, spektakli teatralnych i telewizyjnych.

Jest autorem czterech tomów poetyckich: „Wstęp do nie napisanego poematu”, 1976 , „Zapisy, zaklęcia”, 1996 , „Pieśń pod pieśniami”, 2016, „Popiół i popiół”, 2021 oraz książek: „Inteligent niepokorny w kraju realnego socjalizmu”, 2020 i „Mauzoleum”, 2022.

Od listopada 2004 roku do lipca 2006 roku, sprawował funkcję zastępcy kierownika Redakcji Form Dokumentalnych Programu 1 TVP S.A. 

W latach 2005-2010 był Dyrektorem Artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Filmowego „Żydowskie Motywy” w Warszawie.

W roku 2013 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

fot. Renata Zawadzka

– autorka sześciu książek poetyckich, w tym nagradzanych Matecznika i Snów ucker­märkerów. Za ostatni tom, Mer de Glace (Wydawnictwo Warstwy), otrzymała Nagrodę im. Wisławy Szymborskiej (2022). Jej książki ukazały się w przekładzie na języki: czeski, włoski, serbski, ukraiński, słoweński, duński, rumuński. Doktor nauk humanistycz­nych i sztuk audiowizualnych. Felietonistka. Animatorka kultury. Redaktorka. Naukowczyni. Ultramaratonka (we wrześniu 2021 roku pokonała dystans 1113 kilometrów wzdłuż Wisły, realizując aktywistyczno-poetycki projekt „Czytanie wody”). Prawa do powieści Łakome (Wydawnictwo Znak) (debiut pro­zatorski) zostały sprzedane do czterech krajów (Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Francji i Serbii), a rozmowy z kolejnymi są w toku. Trwają również prace nad adaptacją filmową. Książka zdobyła nagrodę „Odkrycia Empiku” i Literacką Nagrodę Wielkopolskich Czytelników (2024), została nominowana też do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus oraz Nagrody Literackiej Nike. W 2024 ukazała się książka Dopływy, drgania, powidoki i pieśni na brzegach (Wydawnictwo Warstwy), którą stworzyłą wspólnie z Rafałem Siderskim. Autorka mieszka w lesie na wietrznej grani w Beskidzie Sądeckim.

fot. Max Pflegel

Urodzony w 1984 roku. Artysta wizualny zajmujący się głównie fotografią. Ukończył studia doktoranckie w Instytucie Twórczej Fotografii w Opavie. Obecnie asystent na Uniwersytecie Jana Długosza w Częstochowie. Interesuje go głównie tzw. „czysta fotografia” i jej możliwości zarówno narracyjne, jak i emocjonalne. Jest częścią inicjatywy Albom.pl zajmującej się digitalizacją i pracą na archiwach fotograficznych. W 2019 roku wydał książkę „Wyjedź Zostań”. Jego prace prezentowane były na wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. W wolnym czasie „dokądś” jedzie lub jest „gdzieś”, skąd wraca na beskidzką grań (www.rafalsiderski.com).

Socjolożka z doktoratem z Polskiej Akademii Nauk. Absolwentka Polskiej Szkoły Reportażu i założycielka Grupy Reporterskiej Głośniej. W 2017 zainicjowała projekt badawczo-reporterski Światła Małego Miasta, który opisywał życie Polaków w najmniejszych miasteczkach. Publikuje teksty w Dużym Formacie, Przekroju, Piśmie i magazynie Non/Fiction. W maju 2019 ukazała się jej książka reporterska „Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu”.

Źródło: Lubimy czytać

fot. Mateusz Skwarczek

dr. Sylwia Spurek – radczyni prawna, obrończyni praw człowieka,  feministka i weganka. Od 25 lat zaangażowana w zwalczanie przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Autorka pierwszego polskiego projektu ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Koordynowała rządowy proces ratyfikacji Konwencji Antyprzemocowej Rady Europy (Konwencji Stambulskiej) przez Polskę. W latach 2015-2019 Zastępczyni Rzecznika Praw Obywatelskich. Posłanka do Parlamentu Europejskiego, wiceprzewodnicząca Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (FEMM) w kadencji 2019-2024, sprawozdawczyni ratyfikacji Konwencji Stambulskiej przez Unię Europejską oraz dyrektywy ws. zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Autorka kilkudziesięciu publikacji z zakresu problemu przemocy w rodzinie, równego traktowania, praw kobiet i praw zwierząt. W 2022 r. opublikowała raport „Smród, krew i łzy. Włącz myślenie, bądź zmianą”, pierwszą w Polsce ekspercką publikację o wpływie sektora hodowlanego na klimat, środowisko, zdrowie człowieka, prawa i wolności obywatelskie oraz zwierzęta. Autorka i inicjatorka dziesiątek inicjatyw w obronie praw zwierząt, w szczególności zwierząt tzw. hodowlanych. Fundatorka Green REV Institute, pierwszego w Polsce wegańskiego think-tanku skupiającego się na transformacji sektora żywnościowego, organizującego pionierskie wydarzenie European Vegan Summit. Członkini Rady Eksperckiej European FEM Institute.

– autorka wywiadów i tekstów o kulturze, redaktorka. Współtworzyła działy kultury w kilku redakcjach prasowych, pracowała w „Gazecie Wyborczej” i „Dzienniku. Gazecie Prawnej”. Prowadziła własną audycję w Programie Drugim Polskiego Radia. Współpracuje z „Vogue Polska”. Miłośniczka długich spacerów, pieszych wycieczek, życia wśród zieleni. Ziemianki to jej pierwsza książka.

Autor, redaktor, krytyk muzyczny. 

Redagował magazyny „Brum”, „Plastik”, „Antena Krzyku”, „City Magazine”, „Aktivist”,  „Playboy”. Jest współautorem bestsellerowych autobiografii artystów: Tomasza Stańki, Roberta Brylewskiego, Tymona Tymańskiego, Kazika Staszewskiego, Zygmunta Staszczyka i Marcina Świetlickiego oraz autorem esejów „23 cięcia dla Williama S. Burroughsa” , „Wywracanie kultury. O dandysach, hipsterach i mutantach”, „Dzika rzecz. Polska muzyka i transformacja 1989-1993”, a także „Śnialnia. Śląski underground”.

– redaktorka bazy wiedzy tranzycja.pl, transfeministka, anarchistka, doula tranzycji. Od lat działa na rzecz medycznego oraz społecznego wyzwolenia osób transpłciowych.

– adwokatka, koordynatorka Grupy Prawnej Stowarzyszenia Lambda Warszawa, w przeszłości koordynatorka Grupy Prawnej Kampanii Przeciw Homofobii, członkini inicjatywy LGBT+ Prawnicy, członkini kolektywu antyrepresyjnego SZPIL(A) zajmującego się organizowaniem, koordynowaniem i udzielaniem pomocy prawnej dla osób działających społecznie, członkini kolektywu prawniczego Prawniczki Pro Abo, członkini repozytorium wiedzy o transpłciowości tranzycja.pl; Przewodnicząca Sekcji Praw Człowieka przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Warszawie, członkini Komisji ds. Równego Traktowania oraz Zespołu ds Kobiet przy Naczelnej Radzie Adwokackiej; koordynatorka pomocy prawnej dla uchodźców z Ukrainy z ramienia Naczelnej Rady Adwokackiej; Laureatka III miejsca w konkursie Rising Stars Prawnicy - liderzy jutra 2020, decyzją Zespołu ds Kobiet Naczelnej Rady Adwokackiej uznana za Adwokatkę Roku 2020.

– filozof, urodzony w 1960 roku, doktor habilitowany, profesor w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN, praktykuje też psychoterapię. Wydał rozprawę filozoficzną: Nauka Freuda w epoce ‘Sein und Zeit’, pracę na temat historii Polski: Prześniona rewolucja, ćwiczenie z logiki historycznej, rozprawy dotyczącą idei filozoficznych w XX wiecznej Europie: Rysa na tafli. Teoria w polu psychoanalitycznym, i Był kiedyś postmodernizm, książkę podejmującą filozoficzną analizę języków ekonomii: Ekonomia to stan umysłu. Ćwiczenie z semantyki języków gospodarczych, a także, po angielsku: The Changing Guise of Myths i po niemiecku Polen in Wachtraum. Die Revolution 1939-1956 und Ihre Folge. Naucza w Szkole Nauk Społecznych (GSSR) IFiS PAN, a także Uniwersytecie paryskim (Sorbona). Mieszka w Warszawie

Ks. Halina Radacz, pochodzi z Gdańska, choć rodzinne korzenie sięgają Śląska Cieszyńskiego. Studia teologiczne ukończyła w Warszawie w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w 1984 r. Pracowała w parafiach ewangelickich na Mazurach (Działdowo i Olsztynek). Od 1998 r. prowadzi parafię w Żyrardowie, a od 10 lat także w Rawie Mazowieckiej. Jednocześnie do 2022 r. pracowała w Redakcji Ekumenicznej TVP. Ostatnie dwa lata była jej kierownikiem. Od początku swej służby w Kościele angażuje się w pracę kobiet, jest jedną z założycielek Ogólnopolskiego Forum Kobiet Luterańskich, które odbywa się raz w roku od 31 lat. Zarówno na Mazurach, jak i na Mazowszu angażuje się społecznie w życie kulturalne lokalnych społeczności. Dwukrotnie była członkiem Synodu Kościoła Luterańskiego w Polsce. Obecnie pełni funkcję doradcy Synodalnej Komisji ds. Kobiet, była też powołana do pracy w grupie roboczej Synodu Kościoła ds. urzędu. 

Po przyjęciu przez Synod Kościoła 16 października 2021r. uchwały dopuszczającej kobiety do posługi prezbitera – księdza została ordynowana (wyświęcona) na księdza 7 maja 2022r. Obecnie jest proboszczem administratorem parafii w Żyrardowie i Rawie Mazowieckiej. Wcześniej służyła jako diakon.

Od początku jest związana z Kongresem Kobiet. Były i są dla niej ważne problemy: równości, wykluczeń, przeciwdziałania przemocy w różnych jej przejawach oraz budowania szacunku i współpracy ponad podziałami z zachowaniem różnorodności.

– filozofka i psychoterapeutka. Pracuje terapeutycznie integrując różne modalności, w szczególności humanistyczno-egzystencjalną, psychodynamiczną i analityczną. W obszarze jej zainteresowań jest eksplorowanie punktów styku "ja" ucieleśnionego i wymiaru duchowego w procesie psychoterapii.

– muzyk, autor piosenek. Jako Pablo­pavo wydał kilkanaście płyt, zagrał około tysiąca koncertów. Studiował rusycystykę, ale studiów nie ukończył. Jego opo­wiadania ukazywały się w „Lampie”, „Ricie Baum”, „Stu­dium”. Za prozatorski debiut Mikrotyki otrzymał Nagrodę Literacką im. Marka Nowakowskiego i Nagrodę Literacką Gdynia, znalazł się w finale Nagrody Literackiej Nike oraz był nominowany do Paszportu „Polityki”, Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida i Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza. Za drugą książkę Nieradość otrzymał no­minację do Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida oraz nominację do Nagrody Literackiej im. Juliana Tuwima przy­znawanej za całokształt twórczości. Mieszka w Warszawie, kibicuje Legii Warszawa.

fot. Rafał Komorowski

Dominika Kaszuba (ur. 1992) - poetka i inżynierka. Autorka dwóch książek poetyckich -  domy pasywne (Warszawa, 2014) i małpki, małpki do domu  (Łódź, 2021). Wyróżniona w Złotym Środku Poezji w Kutnie, nagrodzona Małym Browarem w Browarze za debiut, nominowana do nagrody głównej w konkursie im. Jacka Bierezina, uczestniczka projektu “Druga książka wierszem” w Biurze Literackim. Publikowała m.in. w Odrze, Stronie Czynnej. Kiedy nie pisze, rysuje kanały rurki, jest sanitariatem. Wychowuje dwoje dzieci, mieszka w Gdyni. Przygotowuje projekt trzeciej książki.

(ur. 1982) – reporter, fotograf, aktywista. Jako autor książek debiutował w 2013 roku książką Może (morze) wróci. Ta opowieść o Uzbekistanie i ginącym Morzu Aralskim została nagrodzona Bursztynowym Motylem oraz Nagrodą Magellana. W październiku 2015 roku w Wydawnictwie Czarne ukazała się jego druga książka Wszystkie ziarna piasku o Saharze Zachodniej, ostatniej afrykańskiej kolonii, wyróżniona Afrykasem 2015 przez Fundację Afryka Inaczej i nominowana do Nagrody „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej. W kwietniu 2017 wydał trzecią książkę Afronauci – reportaż o pewnym Zambijczyku, który pięćdziesiąt lat temu chciał zostać pierwszym człowiekiem na Księżycu, a w marcu 2023 roku ukazała się jego reportaż o przemysłowej hodowli zwierząt Wędrówka tusz, za którą otrzymał nagrodę główną w konkursie Grand Press na Książkę Reporterską Roku 2023. Sabela pisał także teksty o Demokratycznej Republice Konga, Kenii, Algierii, Bhutanie, Mauretanii, Nigrze oraz Polsce m.in. dla magazynów „Duży Format”, „Kontynenty”, „Podróże” i „Pismo”.

Źródło: Wydawnictwo Czarne

– (ur. 1994 w Krakowie) literaturoznawczyni, krytyczka literacka, organizatorka wydarzeń edukacyjnych i kulturalnych w Polsce oraz Anglii. Absolwentka studiów doktoranckich z literatury angielskiej na University of Oxford, studiów magisterskich z literatury porównawczej na University of Cambridge oraz psychologii na University of St Andrews. W ostatnich latach, w ramach stypendium doktoranckiego, skupiała się na badaniu brytyjskiej sceny krytycznoliterackiej lat 60. XX wieku i jej związku z zimnowojennymi narracjami o napływie (i wpływie) poezji z Europy Wschodniej. Specjalizuje się w poezji modernistycznej, krytyce porównawczej i przekładoznawstwie. Recenzencko współpracuje z „Kulturą Liberalną”, gdzie pisze o nowościach wydawniczych, szczególnie krytyce feministycznej i literaturze queerowej.

fot. Joanna Pawłowska

– kulturoznawca, inicjator tzw. warszawskiej szkoły antropologii widowisk. Profesor w Instytucie Kultury Polskiej UW, którego był dyrektorem w l. 2005-2012. W l. 2012-2016 dyrektor Centre de civilisation polonaise na Sorbonie. Prowadzi badania nad widowiskami kulturowymi, szczególnie obrzędami kultów posesywnych, nad performansami społecznymi i nad przedstawieniami teatralnymi, zwłaszcza awangardowymi i neoawangardowymi. W swoich badaniach kulturoznawczych łączy metody antropologii widowisk, performatyki oraz nauki o teatrze.

– filozof, eseista, autor bestsellerowych książek „Potyczki z Freudem. Mity, pokusy i pułapki psychoterapii”, „Co robić przed końcem świata”, „Ucieczka od bezradności”, „Misja Sowy. Tosia, Franek i sekrety filozofii”, „Spotkanie z Filozofią” oraz „Reguły na czas chaosu”; w radiu TOK FM prowadzi „Godzinę filozofów”; twórca podcastu „Skądinąd” (www.patronite.pl/skadinad)  dostępnego m.in. na platformach Spotify, Apple Podcasts i Google Podcasts; stały felietonista „Tygodnika Powszechnego”; jego teksty i audycje można znaleźć na stronie www.stawiszynski.org.

fot. Karol Paciorek

– filozof i pisarz. Profesor Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Autor wielu książek i artykułów, m.in. bestsellerowego „Jezusa Niechrystusa” (2021), szeroko komentowanego eseju „Wyspiański. Burzenie polskiego kościoła” (2019) oraz pionierskich prac w obszarze polskiej humanistyki „Trans. Filozofia Cezarego Wodzińskiego” (2017) i „Istnienie jest Bogiem, ja jest grzechem” (2013). Członek redakcji „Przeglądu Politycznego” i zespołu redakcyjnego „Liberte!”. Publikował również w „Gazecie Wyborczej”, „Znaku”, „Respublice” i „Kronosie”. W latach 2011-2012 stypendysta Republiki Austriackiej na Wydziale Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Wiedeńskiego. Od 2016 roku współpracownik Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, gdzie prowadzi cykl spotkań teatralno-filozoficznych: „Myślnik. Jazz-filozofia-stand up”. Wraz z Katarzyną Kasią kurator Festiwalu Schopenhauera w Instytucie Kultury Miejskiej w Gdańsku. Autor dramaturgii do „Hamleta” (reż. B. Szydłowski), nagrodzonego w 2021 roku Złotym Yorickiem. Urodzony w Gdańsku. Mieszka na krakowskim Starym Podgórzu.

jest dziennikarką „Newsweeka”, zajmuje się przede wszystkim tematami społecznymi. Wcześniej pracowała w tygodniku „Wprost” i „Przekrój”, a także w rozgłośniach radiowych, w tym m.in. Sekcji Polskiej BBC oraz Trójce

– dziennikarz TVN 24, gospodarz wieczornego magazynu „Dzień po dniu”, autor programu „Bez polityki” w TVN 24 GO i TVN 24 BIS.  W 2021 r. ukazał się jego reportaż telewizyjny „Wszystko o moim dziecku” (a potem kolejne: „Wszystko o moim życiu” i „Wszystko o moim państwie”).  W tym samym roku wydał  książkę „My, trans”, opisującą życie osób transpłciowych i ich bliskich.  

W 2017 roku otrzymał tytuł Mistrz Mowy Polskiej, w 2021 roku został finalistą Nagrody Radia Zet im. Andrzeja Woyciechowskiego, w 2022 uhonorowany przez KPH Koroną Równości oraz przyznawanym przez Fundację Grand Press Medalem Wolności Słowa.  

Z wykształcenia polonista. Uczy dziennikarstwa na Uniwersytecie Gdańskim. Mieszka w Gdyni. 

– urodziny w 1975 roku w Świdnicy, opublikował m.in. powieść "Twarde parapety" (2016, Wydawnictwo Osobno), zbiór "Doktor Bianko i inne opowiadania" (2019, Książkowe Klimaty) i "Doctor Bianco and other stories" w przekładzie Scotii Gilroy (2021, Terra Librorum, nominacja do EBRD Prize), "Ostatni" (2024). Laureat konkursu na opowiadanie w ramach Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania (2017). Prowadzi stronę ze zdjęciami cosnasciane.pl. Mieszka we Wrocławiu.

fot. Kazia Bielawska

Marta Szumna-Mitek – mazowszanka z „nagrodami pocieszenia" (Fundacja Duży Format, 2022) na koncie. Tomik został wyróżniony na Ogólnopolskim Konkursie Literackim „Złoty Środek Poezji” na najlepszy poetycki debiut książkowy roku 2022. Publikowała w Dwutygodniku, Zakładzie, Tlenie Literackim, Odrze, Stronie Czynnej czy Girls to the Front.

– poeta i muzyk, autor dwóch książek z wierszami: Lato w parku (2018), Psykoty (2022), przygotowuje debiut prozatorski pt. Jak katowałem swojego psa, mieszka w Warszawie, pochodzi z Nowej Rudy.

(ur. 1991) – poeta i fotograf, absolwent filologii klasycznej, autor trzech książek poetyckich, laureat nagród literackich (w konkursach im. K. Iłłakowiczówny, im. A. Fryza, im. J. Bierezina). Mieszka z rodziną w Warszawie.

ur. 1974 r – poeta, dziennikarz radiowy, podróżnik, wieloletni organizator imprez artystycznych. Przez ponad 20 lat współtworzył w Katowicach jeden z pierwszych interdyscyplinarnych festiwali w Polsce: Festiwal Ars Cameralis. W roku 2021 stworzył w Zagłębiowskiej Mediatece międzynarodowy Festiwal Przestrzeń Słowa. Współtwórca trupy poetyckiej "NaDziko" oraz imprezy "Zbieg poetycki NaDziko". Opublikował 6 tomów poetyckich „Robaczywość” (Bydgoszcz 1997), „Bieg Zjazdowy” (Kraków 2001), „Biała Afryka” (Wrocław 2006), „Doba Hotelowa” (Wrocław 2009), "Terror" (Poznań 2015), "Nagonka" (Poznań, 2023). Jest laureatem Nagrody Czterech Kolumn Literackich. Był też nominowany do Paszportu Polityki. Jego wiersze tłumaczone były m.in. na angielski, walijski, szwedzki, włoski, bułgarski, serbski, czeski, słowacki, słoweński. Występował na wielu międzynarodowych festiwalach literackich m.in. w Słowenii, Luksemburgu, Walii, Anglii i na Ukrainie. Przez wiele lat prowadził autorską audycję muzyczną „Karawana” w Radiu eM. Współpracował z Radiową Dwójką tworząc radiowe reportaże. Podróżował m.in. po Ghanie, Togo, Beninie, Etiopii, RPA, Mongolii (przeszedł tam Pustynię Gobi), Indonezji, Laosie, Wietnamie, Kambodży, Birmie, Bangladeszu, Indiach, Syrii, Jordanii, Iranie, Algierii i wielu innych.

Urodzony w 1970 roku. Poeta, eseista, tłumacz. Debiutował zbiorem „Monolog wieczorny” (1997). Za poemat „Oleander” (2010) otrzymał Nagrodę Fundacji im. Kościelskich oraz nominację do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius, a książka w przekładzie ukazała się w także Czechach (Triáda) i Hiszpanii (Bartleby). Jego najnowszym tomem jest „Sois sage” (2023). Był gościem festiwali literackich m.in. w Madrycie, Kordobie, Bratysławie, Druskiennikach, Krakowie, Łodzi, Poznaniu. Tłumaczy poezję z języka hiszpańskiego, katalońskiego i francuskiego. Za wybór i przekład „62 wierszy” Joana Brossy (2006) otrzymał Nagrodę „Literatury na Świecie”, za nowe tłumaczenie „Pieśni duchowej” św. Jana od Krzyża (2017) wyróżnienie Feniks. W latach 2008-2012 należał do zespołu tłumaczy gdańskiej nagrody Europejski Poeta Wolności. Autor kilku książek literaturoznawczych w tym „Powieść totalna. Wokół narracyjnych teorii Ernesta Sábato i Maria Vargasa Llosy” (2003) i „Poezja przyziemna. Doświadczenie codzienności w liryce Joana Brossy” (2014, wydanie hiszpańskie 2017). Publicysta wrocławskiej Gazety Wyborczej (m.in. cykl felietonów „Język w gębie”). Hispanista, profesor w Instytucie Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Mieszka we Wrocławiu.

(ur. w 1969 r. w Łodzi) – poeta, redaktor, wydawca. Opublikował dziewięć zbiorów wierszy, ostatnio Tylko kanarek widział (2024), a także wiersze zebrane w tomie Kronika zakłóceń (2010), zbiór opowiadań Człowiek, który biegnie przez las (2006), oraz wybór wierszy Dziennik pokładowy (2016). Laureat nagród m.in. Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek (1998, 2007), Huberta Burdy (2002), Silesius (2014), Fundacji Kultury (2014). Nominowany do nagrody im. W. Szymborskiej (2014). Mieszka w Dąbrówce koło Poznania.

fot. Marcin Ostrychacz

– doktorantka w Kolegium Doktorskim Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego, krytyczka literacka. Publikowała m.in. w „Odrze”, „Notatniku Literackim” i „Kulturze Liberalnej”.

fot. Rafał Komorowski

– mieszka w Kluczach przy Pustyni Błędowskiej. Pisze wiersze i prozę, publikowała m.in. w magazynach literackich:  "Fabularie", "Pismo", "Afront", "Bliza", "eleWator", „Fraza”; "Wysokie Obcasy"; "Odra" oraz Magazynie Materiałów Literackich „Cegła”. Publikacje internetowe: "artPapier”; "Helikopter"; "Suburbia". Współpracuje z Afrontem.

Grażyna Wojcieszko – urodzona w 1957,  poetka, tłumaczka (angielski, francuski, hiszpański), autorka sześciu tomów poetyckich oraz opowiadań zebranych w książce  Animalki. Absolwentka Studium Literacko-Artystycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego a wcześniej francuskich uniwersytetów: Orsay i Jussieu. Należy do najczęściej tłumaczonych współczesnych poetek polskich (francuski, angielski, hiszpański, szwedzki, czeski, chiński). Laureatka wielu ogólnopolskich konkursów poetyckich. Publikuje regularnie w pismach literackich w kraju i za granicą (np.: Afront, Wyspa, Borders In Globalization), oraz na portalach (np.: Babiniec Literacki, Helikopter). Autorka tekstów piosenek Maji Koman i Remiego Juśkiewicza. Jej najnowsze prace artystyczne są na pograniczu poezji, muzyki i filmu.  Pomysłodawczyni scenariuszy klipów muzycznych powstałych na podstawie jej wierzy.  Klipy można zobaczyć na kanale YouTube poetki. 

Z wykształcenia magister sztucznej inteligencji, absolwentka francuskich uniwersytetów: Paris-Sud  i Pierre-et-Marie-Curie. Pracowała na stanowisku asystentki wydziału informatyki Ecole Centrale de Paris we Francji, potem zatrudniona była w Komisji Europejskiej w Brukseli, gdzie zarządzała projektami naukowo-badawczymi. Obecnie prezesuje Fundacji czAR(T) Krzywogońca — miejscu spotkań twórczych i działalności artystycznej.

fot. Andrzej Drelich

Stanisław Kalina Jaglarz, poeta, autor tomiku „gościć sójki” (Wydawnictwo Biblioteki Śląskiej 2022), za który był nominowany do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej oraz Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (za debiut) oraz tomiku „zajęczy żar” Wydawnictwo Warstwy (maj 2024);

fot. Joanna Nowicka

Działaczka ruchów lewicowych, społecznych i kobiecych. Z wykształcenia informatyczka, ale ukończyła również studia z zakresu zarządzania na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego oraz studia typu MBA. Ministra edukacji, posłanka na Sejm IX i X kadencji z okręgu gdyńsko-słupskiego, przewodnicząca partii Inicjatywa Polska. Dwukrotnie przewodniczyła Obywatelskiemu Komitetowi Inicjatywy Ustawodawczej „Ratujmy Kobiety” liberalizującej ustawę antyaborcyjną. W 2016 roku znalazła się na corocznej liście FP Top 100 Global Thinkers czasopisma „Foreign Policy”.

Reżyserka teatralna, w latach 1992-2022 roku dyrektor artystyczna Teatru Współczesnego w Szczecinie. Pracowała też m.in. w Teatrze Powszechnym w Warszawie, Teatrze Wybrzeże w Gdańsku i Starym Teatrze w Krakowie. Jej najnowszą premierę, „Matkę” Witkacego, można oglądać w stołecznym Teatrze Ateneum. Prowadzi seminarium reżyserskie w Akademii Teatralnej w Warszawie. 

Znana jest z odważnego sięgania po dramaturgię współczesną z Polski i Europy oraz autorskie odczytania klasyki dwudziestowiecznego dramatu. Do historii polskiego teatru przeszły jej realizacje, które otworzyły erę „nowego teatru” w Polsce - „Młoda śmierć” Grzegorza Nawrockiego, „Moja wątroba jest bez sensu albo zagłada ludu” Wernera Schwaba, „Iwona, księżniczka Burgunda” Witolda Gombrowicza. Jej najgłośniejsze spektakle ostatnich lat to „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego, „Ślub” Witolda Gombrowicza i „Odlot” Zenona Fajfera. 

Jest laureatką ponad czterdziestu nagród m.in. Laur Konrada, Paszport Polityki, Nagroda im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego, Festiwalu „Wyspiański” w Krakowie. W ostatnim czasie  dwukrotnie nagrodzona została nagrodą im. Konrada Swinarskiego przyznawaną przez miesięcznik „Teatr” za reżyserię „Ślubu” (2017) i „Odlotu” (2022). 

fot. Kamila Paradowska

– niebinarna aktywistka pracująca na widoczności i reprezentacji osób niebinarnych w przestrzeni publicznej. Inicjatorka i współtwórczyni projektu niebinarnosc.pl

– autorka powieści "Akuszerki" (nominowanej do Nagrody Literackiej Unii Europejskiej, Nagrody im. Gombrowicza i Nagrody Literackiej "Nike"), a także "Domu na Wschodniej" - dla młodzieży (Nagroda Główna Tygodnika Powszechnego i Instytutu Książki w konkursie "Promotorzy Debiutów"). Absolwentka archeologii UJ, doktor nauk humanistycznych UJ (publikacja doktoratu "Imiona - Dziedzictwo Kultury"). Doula certyfikowana należąca do Stowarzyszenia Doula w Polsce, związana też z Fundacją Rodzić po Ludzku, a także nauczycielka i przede wszystkim mama.

– dziennikarz, pracował w Gazecie Wyborczej, Wirtualnej Polsce i Spider's Web. Obecnie w zespole śledczym redakcji Goniec.pl. Autor audycji Mediapolis w radiu newonce. Od kilku lat śledzi świat influencerów, co jakiś czas ujawniając mniejsze i większe dramy. Od jego materiału zaczęła się afera nazwana później Pandorą. Self-made man, więc może być też self-broke. Najlepiej śledzić go na X.com (@10kubawator), TikToku (@10kubawator) lub Instagramie (@watorjakub).

fot. Kinga Kenig

fot. A. Tuchlinski

– pracownik Wrocławskiego Domu Literatury, wykładowca w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego, koordynator Międzynarodowego Festiwalu Poezji Silesius, technik telekomunikacji kolejowej. Prowadzi spotkania, tworzy podcasty. Mieszka we Wrocławiu i Krotoszynie.

Fot.: Jerzy Wypych

(ur. 1969) – eseista i dziennikarz,  tłumacz literatury czeskiej, autor biografii Babel. Człowiek bez losu, Ota Pavel. Pod powierzchnią, Hrabal. Słodka apokalipsa oraz Havel. Zemsta bezsilnych, esejów Praski elementarz i Ballada o kapciach, a także książek Czechy. To nevymyslíš i Prezydent. Aleksander Kwaśniewski w rozmowie z Aleksandrem Kaczorowskim. Redaktor naczelny wydawanego w Pradze pisma „Aspen Review Central Europe”, stypendysta nowojorskiego Remarque Institute i wiedeńskiego Institut für die Wissenschaften vom Menschen. Laureat Nagrody im. Václava Buriana przyznawanej za wkład w rozwój dialogu środkowoeuropejskiego.

fot. Marek Szczepański

(ur. 1979)

– poetka, autorka powieści, sztuk teatralnych i książek dla dzieci. Debiutowała tomem wierszy „Mocno poszukiwana”, ostatnio wydała „Raster Lichtensteina”. Autorka antologii opowiadań, kuratorka Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania. Nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia za „Spamy miłosne”, laureatka nagrody PS IBBY za „Lato Adeli” (Książka Roku 2019). Nominowana do nagrody Podróż Literacka Hestii za powieść „Po śladach”. Teatr Polski we Wrocławiu i Teatr Muzyczny Capitol wystawiły jej sztuki m.in. „Leśni. Apokryf” i „Wyzwolenie: królowe”. Redaktorka naczelna społeczno-poetyckiego pisma „Zakład”. Doktorantka IBL PAN. Naukowo zajmuje się zjawiskiem kampu w nowej poezji polskiej.

Fot.: Angelika Klimek

– kulturoznawca, historyk, teoretyk i krytyk sztuki, kurator wystaw. Interesują go globalne i lokalne wymiary spółczesności. Zajmuje się między innymi pamięcią zbiorową i tożsamością, a także związkami między organizacją przestrzeni, architekturą i sztuką a konfliktami społecznymi, politycznymi i ekonomicznymi. Pracuje w Uniwersytecie Wrocławskim i Uniwersytecie SWPS.

(ur. 1983 r.) – pisarz, tłumacz z języka angielskiego, amerykanista, politolog. Od 2020 roku prowadzi wspólnie z Łukaszem Pawłowskim Podkast amerykański – jeden z najpopularniejszych podcastów w Polsce. Teksty dotyczące relacji między kulturą popularną a polityką publikował m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Tygodniku Powszechnym” czy „Przekroju”. Współautor (z mężem, Jackiem Dehnelem) cyklu powieści kryminalnych osadzonych w realiach Krakowa z przełomu XIX i XX wieku, publikowanych pod pseudonimem Maryla Szymiczkowa. Mieszka w Berlinie.

fot. Albert Zawada

(ur. 1955) – polski pisarz, aktor, operator, reżyser, scenarzysta filmowy, fotograf i tłumacz. Ukończył studia na wydziale operatorskim łódzkiej PWSFTviT. Debiutował w roku 2004 powieścią Według niej, którą opublikował pod pseudonimem Maciej Nawariak. Jego druga książka Solfatara (2015), której akcja rozgrywa się w siedemnastowiecznych Włoszech i Francji, zdobyła nagrodę im. W. Gombrowicza oraz znalazła się wśród finalistów Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus. W 2019 opublikował powieść Deutsch dla średnio zaawansowanych, w 2021 reportaż Beatlesi w Polsce o fanach legendarnego zespołu. W 2023 roku ukazała się jego powieść Segretario o awanturniczych losach dwojga cudzoziemców w wielokulturowym Krakowie końca XV wieku.

Maja Gajewska (ur. 1982 w Łodzi). Absolwentka wrocławskiej ASP, laureatka XIII Biennale we Florencji, tworzy w obrębie malarstwa olejnego, instalacji przestrzennej, grafiki i rysunku. Od przeszło dekady prowadzi własną Pracownię Artystyczną. Jej prace znajdują się w kolekcjach prywatnych m.in. w Austrii, Belgii, Francji, Hiszpanii, Kanadzie, Szwecji, Wielkiej Brytanii. Poza udziałem w festiwalach sztuki, wystawami indywidualnymi i zbiorowymi, współpracuje z pracowniami architektonicznymi i projektantami wnętrz. Ponadto pojawia się na scenie, na żywo tworząc obrazy w trakcie koncertów grupy Opowieść.

WAŻNIEJSZE WYSTAWY I WYDARZENIA:

2024 - wystawa indywidualna - „Fabryka cudów” - Browar Mieszczański - Wrocław

2023 - Performance/Live Painting - Soulbönding Trip - Soulkostel - Czechy

2023 - wystawa zbiorowa - Vienna House by Andel’s Lodz/Lódź 600 - Łódź

2023 - Performance/Live Painting - Stary Klasztor - Wrocław

2023 - Performance/Live Painting - Old Skull - Warszawa

2022 - Performance/Live Painting - Festiwal Zaboböny - Opole

2022 - Performance/Live Painting - Castle Party Festival - Bolków

2022 - wystawa indywidualna - D’Alchemy Holistic Gallery - Warszawa

2022 - wystawa zbiorowa - The Crypt Gallery London - Wielka Brytania, Londyn

2022 - wystawa zbiorowa - Galeria ArtExpertise / Galeria Merlino Bottega d'Arte - Włochy, Florencja

2021 - XIII Florence Biennale - Fortezza da Basso - Włochy, Florencja

2021 - Performance/Live Painting - Podwodny Wrocław - Wrocław

2021 - wystawa indywidualna - Buchmühle - Niemcy, Bergisch Gladbach

2021 - Kolekcjonerska Aukcja Sztuki - Mazowiecki Dom Aukcyjny - Sopot

2021 - Performance/Live Painting - Batbecue Festival - Rogoznica

2020 - the International Contemporary Art Fair Luxembourg 2020 - Luksemburg

2020 - Kolekcjonerska Aukcja Sztuki - Mazowiecki Dom Aukcyjny - Sopot

2020 - wystawa zbiorowa - Galería Aragón 232 - Hiszpania, Barcelona

2020 - Kolekcjonerska Aukcja Sztuki - Mazowiecki Dom Aukcyjny - Warszawa

2019 - the European Contemporary Art Fair - ST-ART - Francja, Strasbourg

2019 - wystawa indywidualna - „Nieobecność” - Browar Mieszczański - Wrocław

2019 - wystawa zbiorowa - Teutsch Gallery - Warszawa

2019 - wystawa zbiorowa - Galeria Trębacka 4 - Warszawa

2019 - Art Fresh Festival - Sheraton Warsaw Hotel - Warszawa

2018 - wystawa indywidualna - „Prześwit” - Podwodny Wrocław - Wrocław

2018 - wystawa indywidualna - „Malarstwo barwnych płaszczyzn” - Fama - Wrocław

2018 - Art Fresh Festival - Sheraton Warsaw Hotel - Warszawa

2018 - wystawa zbiorowa - OFF Piotrkowska - Łódź

2017 - wystawa indywidualna - Nowe Horyzonty - Wrocław

2016 - „Formy” / Łódź Design Festival - OFF Piotrkowska - Łódź

2015 - wystawa indywidualna - Galeria Hand Made Po Polsku - Wrocław

2008 - Festiwal Sztuk Audiowizualnych „Depresja” - Ciechocinek

2008 - wizualizacje koncertowe - Browar Mieszczański - Wrocław

2005 - One Minute Film & Video Festival - Aarau, Szwajcaria

2005 - wizualizacje koncertowe - Bezsenność Pub - Wrocław

2004 - indywidualna wystawa fotograficzna - Szewska Pub - Wrocław

Urodziła się 1966 roku. Performerka, osobowość twórcza, wizjonerka. Absolwentka tzw.:
Czerwonej szkoły w Kłodzku. Zawodowo stylistka fryzur. Założycielka Akademii Perfection Hair. Konsekwentnie realizuje własną opowieść o życiu przez sztukę. Jej wiarygodność jako kreatorki wzmocniona jest poprzez świadomość czasu, w którym żyje i pracuje. Podejmuje różne mediacje artystyczne z przekonaniem i uwagą wobec osób zaangażowanych w jej pomysły. Wypracowała dwie najważniejsze cechy: jako artystka posiada swoje medium a poprzez nie jest artystycznie rozpoznawalna, traktując wielowymiarowo swoje powołanie. O sobie mówi: urodzona by tworzyć w kontekście działań artystycznych, ale i mediatora wobec wszelkich działań kreatywnych. Zrealizowała wiele stylizacji dla spektakli teatralnych, operowych, filmów, wideoartów, sesji fotograficznych. Stworzyła w Warszawie własne studio, realizuje pokazy w światowych stolicach stylu (Nowy York, Londyn, Paryż). Laureatka wyróżnienia Must have, za autorski projekt grzywek modułowych, zaprezentowanego w Mediolanie, Berlinie i Łodzi podczas festiwalu designu. Udostępnia przestrzeń studia innym twórcom (od 15 lat bierze udział w Nocy Muzeów w warszawskich pracowniach Born To Create i Art Space), jest sercem projektów. W latach 2021–2023 współorganizatorka pokazów sztuki wizualnej podczas Festiwalu Góry Literatury również obecnej X Edycji. W 2022 roku wyróżniona tytułem Osobowość Roku i Projektantka Roku przez INTERCOIFFURE w Paryżu, laureatka medalu warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Agnieszka Brzezińska, urodzona w 1975 roku, to polska artystka, której twórczość obejmuje szerokie  spektrum: od malarstwa abstrakcyjnego po malarstwo figuratywne. Jej unikalne podejście do formy i koloru przyniosło jej uznanie na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych, a także w prywatnych kolekcjach zarówno w Polsce, jak i za granicą. Artystka doskonaliła swoje umiejętności na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, gdzie uzyskała dyplom w 2019 roku. Już od początku swojej kariery artystycznej jej prace wyróżniały się  eksperymentowaniem z formą i strukturą, przekształcając obserwowaną rzeczywistość w sposób, który skupiał sie na odczuciach zamiast na tradycyjnym znaczeniu. Od 2020 roku  artystka zaczęła zdecydowanie zmieniać kierunek swojej twórczości, przechodząc od abstrakcji do malarstwa figuratywnego. Jej nowe prace koncentrują się głównie na postaci kobiecej, gdzie kolor odgrywa równie istotną rolę jak forma. Artystka dąży do harmonii miedzy postacią a kolorem, co osiąga poprzez intuicyjny wybór palety kolorów oraz eliminacje zbędnych elementów kompozycyjnych. Jednym z najbardziej rozpoznawalnych elementów twórczości Brzezińskiej jest sposób przedstawiania kobiet od tyłu, z naciskiem na ich plecy i charakterystyczne nakrycia głowy. Ta nietypowa perspektywa nadaje jej pracom niepowtarzalny charakter, zachęcając odbiorców do głębszej refleksji nad tożsamością i introspekcją postaci. Artystka podkreśla, że postacie na jej  obrazach nie tyle są odwrócone od nas plecami, co my stoimy za nimi i w ten sposób także zachęcani jesteśmy do patrzenia przed siebie. Często przedstawiane w parach, postacie z cyklu „Siostry” symbolizują nie tylko tradycyjne relacje rodzinne, ale również lustrzane odbicie własnej osoby, ukazując głębie naszego wewnętrznego świata niewidocznego na pierwszy rzut oka. Minimalistyczne, geometryczne formy kobiecych sylwetek uwypuklają bogactwo kolorów, które same w sobie stają sie treścią obrazu, wzmacniając jego emocjonalny przekaz. Prace te można podziwiać na stronie internetowej artystki, gdzie kolorystycznie bogate kompozycje emanują emocjonalną głębią i subtelnością, oferując widzom niezapomniane wrażenia estetyczne.

+48 508 278 595

www.jabrzezinscy.pl

Urodziła się w 1969 r. Malarka, twórczyni (DRAWAL’E) – obrazów rysunkowych. Dyplom z
wyróżnieniem wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych z Malarstwa uzyskała w 1996 r. Obraz jest powierzchnią zdolną adoptować rzeczywistość, obraz jest możliwością dla miejsca w czasie.
Zrealizowała pięćdziesiąt wystaw indywidualnych, brała udział w blisko stu dwudziestu
wystawach zbiorowych (włączając międzynarodowe projekty plenerowe) w kraju i za granicą. Kuratorka i inicjatorka wystaw i spotkań (ponad sześćdziesiąt prezentacji). W latach 2017–2021 dyrektor artystyczny „My Space” w Austrii. Autorka trzech publikacji monograficznych. Prowadzi interdyscyplinarne, międzynarodowe warsztaty sztuki. Założycielka miejsca Koło Sztuki. Studio we Wrocławiu. Jako doradczyni współpracuje z Fundacjami i Stowarzyszeniami. Profesor, wychowawca kilku pokoleń studentów, od 1996 r. związana z Akademią Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu. Kuratorka wystawy Tytuł Nadejdzie w Zamku Sarny, podczas X Edycji Festiwalu Góry Literatury w 2024 roku.

Urodził się 1981 r. w Sokółce. Dyplom zrealizował z malarstwa, pod kierunkiem prof. Andrzeja Klimczaka-Dobrzanieckiego, oraz z projektowania malarstwa w architekturze i urbanistyce (prof. Wojciecha Kaniowskiego) w 2008 roku na Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu. Zajmuje się głównie malarstwem, choć czasem również sięga po inne media, takie jak grafika, ceramika czy wideo. Maluje obrazy z wielką dbałością o kompozycyjna harmonię, umieszcza w niej kształty przepełnione malarskim światłem. To prosta forma obrazu buduje jego najwyższą skalę ekspresji. Obecnie asystent na Wydziale Malarstwa macierzystej uczelni. W 2022 roku uzyskał stopień doktora sztuk pięknych.

Rzeźbiarka, artystka wizualna, autorka instalacji. Absolwentka wrocławskiej ASP na Wydziale Rzeźby i Malarstwa (2011), Wydziału Humanistycznego, Instytut Historii (2008) na Akademii Świętokrzyskiej, UJK w Kielcach. Doktorat Metafory cienia na Międzywydziałowych studiach Doktoranckich ASP Wrocław (2017). Laureatka stypendiów i nagród artystycznych – min. stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2024; 2011); stypendium Prezydenta Wrocławia (2023); stypendium im. J. Grotowskiego (2014); nominowana do nagrody kulturalnej Gazety Wyborczej wARTo (2015); laureatka Digital Residency II, Galeria OP Enheim, Wrocław (2021). Swoje prace prezentowała w Polsce i za granicą: m.in. w BWA Awangarda we Wrocławiu, Galerii Otwartej w Krakowie, Galerii Labirynt w Lublinie, Galerii XX1 w Warszawie, BWA Olsztyn, Galerii Wozownia w Toruniu oraz w galeriach w Niemczech, Słowacji, Ukrainie, Serbii, Węgrzech, Rumunii. W swojej praktyce artystycznej łączy minimalistyczną wizję z klasycznymi materiałami
– stal, aluminium, brąz oraz nieoczywistymi surowcami takimi jak włosy ludzkie, plastik czy
ready made, wykorzystuje wątki osobiste i traumatyczne globalne zdarzenia. Bada sprzeczne siły, redukując formę wyzwala intensywność możliwych skojarzeń.

Artystka wizualna, zajmuje się twórczością artystyczną od 1995 roku. Absolwentka Wydziału Ceramiki i Szkła Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, dyplom w pracowni prof. Krystyny Cybińskiej. Mieszka i pracuje w odrestaurowanym starym młynie na Dolnym Śląsku. W jej twórczość rozpoznajemy formy rzeźbiarskie, obiekty i malarskie instalacje ceramiczne. Cykle prac zaprezentowała na dziesięciu wystawach indywidualnych, swój udział zaznaczyła w dwudziestu dziewięciu wystawach zbiorowych w Polsce i na świecie. Uczestniczy w ważnych międzynarodowych prezentacjach i sympozjach ceramicznych. Jej prace znajdują się w międzynarodowych zbiorach muzealnych. Jest zdobywczynią brązowego medalu na Biennale Ceramiki CEBIKO w Korei Południowej.

Malarz, rysownik. Reprezentant młodego pokolenia twórców. Absolwent Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta, dyplom uzyskał w 2023 roku. Osiągnięcia w dziedzinie sztuki nakreślają twórczą drogę Daniela. Sześć wystaw indywidualnych, udział w dziesięciu wystawach zbiorowych w tym konkursowych. Laureat nagród i wyróżnień w prestiżowych polskich konkursach „Postawy”, „Bielska Jesień”, „Promocje Młodych”. Zaproszenie do udziału w rezydencji im. Konrada i Pawła Jarodzkich w Krzyżowej. Obrazy Daniela są intymną narracją rzeczywistości ich źródło inspiracji jest bliskie i osobiste. Ekspresja ukryta w popkulturowej formie, a dominanty rozłożone w malarskich kompozycjach na gesty i mimikę figuratywnych odniesień.

Urodziła się w 1982. Malarka, performerka. Absolwentka Akademii Ekonomicznej w Poznaniu na kierunku Marketing i Zarządzanie. Ukończyła studia podyplomowe Dyscypliny Plastyczne w Architekturze, ze specjalizacją Malarstwo, obecnie przygotowuje dyplom z Malarstwa na Studiach Niestacjonarnych Akademii Sztuk Pięknych im. E Gepperta we Wrocławiu pod kierunkiem prof. Anny Marii Kramm. Formą wyrazu dla jej malarskiej rzeczywistości jest abstrakcja o zawężonej gamie. Pracuje na wysokich amplitudach wyobraźni. Kolor i powierzchnia kompozycji są głównymi obszarami jej badań artystycznych. Konstytuuje w obrazach możliwość świata równoległego, obrazy emanują energią koloru, niosą możliwość przeżycia emocji i pokazują złożoność ludzkiego doświadczenia. W swoich obrazach eksploruje granice percepcji i wyraża głębokie zrozumienie dla relacji środków formalnych w obrazie.

Wszechstronny artysta, surfer i podróżnik rocznik 1985. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu na kierunku Fotografia i Multimedia, oraz specjalizacji Malarstwo na Studiach Podyplomowych - Dyscypliny Plastyczne w Architekturze. Jego sztuka to fuzja ekspresjonizmu, sprayu, farby i graffiti, które łączy inspiracja a w niej sporty ekstremalne, kultura hip hopu i pragnienie niezbadanych horyzontów. Sztuka Dominika Gralaka to sposób na życie, procesom twórczym jest całkowicie oddany. Tworzy obrazy, maluje urbanistyczne przestrzenie, znajduje malarskie powierzchnie w otaczającej rzeczywistości w makro i mikro skali. Za sobą ma dziewiętnaście wystaw indywidualnych w tym akcje artystyczne. Pracuje wielowymiarowo łączy obszary w jednorodne ekspresyjne wypowiedzi.

Urodziła się w 1992 r. w Wolsztynie. Absolwentka Liceum Plastycznego im. Piotra
Potworowskiego w Poznaniu. Studiowała na Wydziale Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk
Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. W 2017 r. uzyskała dyplom z zakresu
Malarstwa rozszerzony o aneks z Rysunku, promotorami byli: prof. Zdzisław Nitka, prof. Paweł Lewandowski-Palle oraz prof. Anna Kramm. Artystka młodego pokolenia, prowadzi badania nad technologiczną warstwą struktury powierzchni kompozycji i możliwościami zastosowań własnych technik malarskich, eksperymentatorka. Jej medium artystycznym jest malarstwo i rysunek. Pracuje głównie przy użyciu emulsji, klejów oraz pigmentów. Maluje obrazy wielowarstwowe, bogate strukturalnie. Zrealizowała pięć wystaw indywidualnych w Polsce. Do dziś uczestniczyła w dwudziestu dwóch prezentacjach zbiorowych w Polsce i za granicą.

Absolwentka Malarstwa na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu oraz Socjologii na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Asystentka w
macierzystej uczelni w pracowni prof. Anny Marii Kramm. Autorka wystaw indywidualnych w kraju i za granicą oraz uczestniczka licznych wystaw zbiorowych. Punktem wyjścia jej prac jest fenomenologiczna intuicja oparta na doświadczeniu przestrzeni i koloru, wizualnych wspomnień, które często zdeterminowane są reminiscencjami fotograficznego myślenia w podejściu do kompozycji i światła w obrazie. Korzysta z różnorodnych rejestrów wiedzy, jak socjologia, filozofia czy zjawiska ekologiczne w dobie antropocenu. Łączy żywe barwy z uproszczonymi, organicznymi formami wzbogacając je o pierwiastek surrealistyczny. Interesuje ją problem umowy społecznej w sztuce, szczególnie w kontekście polskiego odbiorcy.

Urodził się w 1982 r. Pianista i kompozytor. Absolwent Politechniki Wrocławskiej na kierunku
Inżynieria Środowiska. Absolwent Akademii Muzycznej we Wrocławiu im. K. Lipińskiego na
Wydziale Instrumentalnym w klasie fortepianu. Producent i realizator nagrań. Autorski program nauczania muzyki w Wave on Wave Studio_ Akademii Produkcji Muzyki oraz Szkole Muzyki Nowoczesnej (technik realizacji dźwięku) we Wrocławiu Współkompozytor i producent muzyki do filmu pt.: Piwnica w reż. Bogusława Byrskiego, spektakli teatralnych. Własne realizacje nagrań i wykonanie muzyki w album In/animate- Esroh Shift. Zrealizował dźwięk i współkomponował muzykę dla JazzBlaster, BigRip, Anna Byaaz Project, Sir Fink Funk, Rain o’clock, Sound Designer, Rafcox, Jahga, Marlene Johnson and The Riddimzz. Współproducent muzyki do albumów: Verke; Miloopa; Optica Miloopa; EP0.1; Fat Burning Step. Muzyka jest dla artysty środowiskiem, w którym współczesność dźwięków pobudza głębokie pola wrażliwości. Perfekcyjna konstrukcja kompozycji muzycznych pozwala improwizować bez granic.

Absolwentka krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Stypendystka szkół artystycznych w Pradze i Tuluzie. Tworzy głównie rzeźby oraz buduje obiektowe kompozycje- instalacje. Jest autorką malarstwa w tkaninie w technice batiku. Laureatka konkursów wzorniczych. Inspiruje ją głęboko i wielopoziomowo odczuwalne bogactwo natury. Jest to źródło odniesień i twórczego materiału. Przetworzona przez czas materia, uwalnia swój twórczy potencjał, który autorka odczytuje syntetyzuje a następnie umieszcza we własnych projektach. Jej twórczość ma charakter interdyscyplinarny.

(ur. 1988 r. w Kijowie) – ukraiński poeta, tłumacz i literaturoznawca. Doktor nauk humanistycznych i urzędnik państwowy. Członek zespołu autorskiego najnowszej akademickiej Historii Literatury Ukraińskiej (tom XII). Laureat konkursów literackich „Гранослов” / „Granosłow”, „Кримський інжир” / „Krymska figa”, „Смолоскип” / „Pochodnia”, nagrody dla tłumaczy „Metaphora”, festiwalu poetyckiego „Молоде вино” / „Młode wino”. Zwycięzca konkursu „Экслібрыс” імя Уладзіміра Караткевіча / „Ekslibris” im. Uładzimira Karatkiewicza (wyróżnienie opozycyjnego Związku Pisarzy Białoruskich). W końcu 2021 r. zwyciężył w konkursie o uzyskaniu stypendium „Gaude Polonia”, jednak realizacji nagrodzonego projektu przeszkodził początek pełnoskalowej rosyjskiej inwazji w Ukrainę. Autor czterech tomików poetyckich, zwłaszcza („Місто барв” / „Miasto barw”, „Ранкові кінокадри” / „Kadry poranku”), „Long Play”, licznych publikacji artystycznych i naukowych w periodykach, w tym „Helikopter”, „Tlen Literacki”, „Stoner Polski”, a także antologiach. Najnowszy tom poetycki „Unplugged” (Warszawa: Anagram, 2023) składa się z wierszy przetłumaczonych na język polski przez Ryszarda Kupidurę. W 2024 r. ukaże się monografia kolektywna „Nomadyczność: Podmioty – przestrzenie – pojęcia” (Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego; redakcja: Jakub Kornhauser i Zofia Małysa-Janczy) z artykułem Łewyckiego. Oprócz polskiego jego utwory zostały opublikowane w językach angielskim, białoruskim, ormiańskim, serbskim, francuskim, włoskim.

Mieszka i pracuje w Kijowie.

Urodziła się w 1987 r. w Szczecinie. Zajmuje się malarstwem sztalugowym, malarka o poetyckiej wrażliwości. Fascynacja industrialną tkanką miasta, pozwoliła jej wypracować powtarzający się w obrazach motyw kompozycyjny- schody. Ich forma zostaje zredukowana i staje się alfabetem symboli, rozpoznawanym akcentem obrazu oraz zaznaczeniem proponującym wyobraźni rozwiązania alternatywne. Drugą stałą dla malarskich realizacji jest poezja Wisławy Szymborskiej. Cykle obrazów opierając się na konstrukcji wierszy, które przefiltrowane przez wyobraźnię inspirują autorkę wobec słowa i interpretacji jego znaczenia. Absolwentka wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta, w pracowni prof. Stanisława Portyki. Od 2013 roku dydaktyczka. W 2019 roku uzyskała stopień doktora w Dyscyplinie Sztuk Pięknych. Zaangażowana organizacyjnie w nowoczesny rozwój wrocławskiej Akademii, prodziekana Wydziału Malarstwa. Liczne wystawy indywidualne i udział w prezentacjach zbiorowych w kraju i za granicą.

Urodził się 1942 roku w Wieluniu. Malarz, rzeźbiarz i rysownik jeden z czołowych przedstawicieli nurtu realizmu fantastycznego w sztuce, artysta rozpoznawalny na świecie. Od 1966 absolwent warszawskiego liceum plastycznego, następnie warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz Etole des Beaux-Arts w Paryżu. Od 1988 nie zaprzestaje prezentacji twórczości, indywidualista oddany artystycznemu powołaniu. Monograficzna wystawa twórczości (kurator Dorota Pieńkos), odbyła się w Muzeum Gdańska (2023). Świat wyobraźni Wojciecha Siudmaka jest wsobny a nurt, w którym artysta zanurzył się bez reszty – wymagający i pracochłonny. Laureat nagród i odznaczeń min.: 1999 r. odznaczony Krzyżnem Oficerskim Orderu zasługi Rzeczypospolitej Polskiej w Paryżu i w 2013 r. Wielkim Złotym Medalem Akademii Art-Sciences-Lettres w Paryżu. Wyróżniony przywilejem nadania swojego imienia Nagrodzie Grafiki we Francji. Jest fundatorem nagrody pokoju Wieczna Miłość. (cztery edycje). W twórczości rozpoznawalny styl, bogata symbolika przedstawienia oraz precyzja i detaliczność kreski, przyciągają uwagę i zachwycają nawet nieprzygotowanych odbiorców sztuki.

Urodził się 1946 roku w Krakowie, dorastał w Kłodzku, obecnie tworzy i mieszka w Paryżu.
Absolwent Bezalel Academy of Arts and Design w Jerozolimie. Wszechstronna osobowość twórcza. Artysta wielu dyscyplin o bogatym medium wypowiedzi: rysownik i rzeźbiarz, poeta i malarz. Prace malarskie, rysunkowe i graficzne zaprezentowane zostały na ponad stu wystawach na świecie. Zajmuje się projektowaniem graficznym i ilustracją książkową. Jest laureatem prestiżowych nagród we Francji, Izraelu i Polsce. Wydał zbiór poezji Niebieski Pałac i inne wiersze, obecnie pracuje nad swoją autobiografią. Największe zbiory jego prac znajdują się w Muzeum Uniwersyteckim w Toruniu, złożone jako dar w 2021 roku. Jego doświadczenia życiowe, nadwrażliwość wobec uwarunkowań społecznych oraz skłonność do introspekcji przekładają się na wielość artystycznych aktywności a w konsekwencji wrażliwość dzieła.

Urodził się 1994 roku. Malarz i tatuażysta, architekt i grafik. Reprezentant młodego pokolenie twórców. Mieszka we Wrocławiu i w Berlinie. Współzałożyciel Otwartego Studia - kolektywu aktywnie działającego na scenie undergroundowej Wrocławia. Absolwent Architektury na Politechnice Wrocławskiej. Obecnie po absolutorium na Wydziale Grafiki, wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta. Ma za sobą cztery pierwsze wystawy indywidualne. Skupiona obserwacja i własne miejsce zaczepienia w rzeczywistości, snują narrację w polach malarsko -rysunkowych kompozycji. Niezaprzeczalnym atutem obrazów jest ich symboliczna epickość.

Urodził się w Opolu. Artysta wizualny, zajmują go różne dyscypliny plastyczne maluje i rzeźbi, realizuje prace wielkoformatowe i kameralne. Absolwent Studium Kulturalno-Oświatowego i Bibliotecznego w Opolu. W 1989 roku wyjechał z kraju do Ameryki. Osiadł w Nowym Yorku i przez 33 lata rozwijał swój potencjał artystyczny angażując się w niezliczone aktywności na polu sztuki. Przebywanie w świecie filmu, teatru uczy traktować swój los z brawurą. Manualne uzdolnienia i charyzmatyczna osobowość wchłonęły twórcę w wir działań i pozwoliły na poszukiwanie własnego języka. Jest współautorem wielkoformatowego muralu 3D w Nowym Yorku. Wziął udział w wielu przedsięwzięciach artystycznych na świecie, gdzie w pełni przedstawił swój potencjał i uzdolnienia. W 2021 roku uhonorowany przez Fundację „Teraz Polska” tytułem wybitnego Polaka, za krzewienie polskiej kultury.

Urodził się w 1960 roku w Tarnowie. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, Wydziału Malarstwa i Rzeźby we Wrocławiu. Dyplom zrealizował z malarstwa w pracowni prof. Stanisława Kortyki. Malarz i rysownik, pracuje w różnych mediach (ceramice), tworzy obiekty przestrzenne. Obrazy są czystą definicją anty -sztuki zajmuje go treść, którą niesie słowo, relacje społeczne, których jest wnikliwym obserwatorem. W twórczości nie język formalny obrazu jest wartością, lecz koncentracja wokół dominaty ideowej. Prowadzi pracownię rysunku w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu i realizuje program zajęć z malarstwa na Formach Niestacjonarnych. Zrealizował sześćdziesiąt wystaw indywidualnych i uczestniczył w trzystu dwudziestu! prezentacjach zbiorowych w Polsce i na świecie.

Urodziła się w 1967 w Sulechowie. Anglistka, bibliotekarka. Amatorsko maluje i rysuje jest
autorką ilustracji książkowych. Pracuje z intuicją i przekonaniem. Uruchamia swoja wyobraźnię, operuje wizjami z pogranicza świata realnego i fantazji. Źródeł inspiracji poszukuje w słowach i opowieściach oraz czerpie z obserwacji „tu i teraz”. Absolwentka Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości na kierunku Nauczanie Plastyki w Wałbrzychu. Czasem dzieli się swoją pasją jak na wystawie w Galerii Mozaika w Nowej Rudzie czy nadchodzącej zbiorowej prezentacji w „Sarnach”.

Urodził się w 1964 roku we Wrocławiu. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk
Plastycznych w Poznaniu (1994), dyplom w pracowni prof. Jana Berdyszaka. Jego artystyczna wypowiedź to jest rozciągnięte pomiędzy sztuką instalacji, tworzeniem obiektów, realizacją rzeźb, rysunkiem i fotografią. Założyciel Auto Galerii. Twórczość opiera na cyklach prac, które kontynuuje, rozszerza i wizualnie wzmacnia. Najważniejsze z nich to min.: Domek dla każdego polskiego ptaka, Złota Sztuka- Gold Art, O zanikaniu polskich ogrodów, Szczepione podwójnie szczepione, Mieszane podwójnie mieszane. Współorganizator międzynarodowych spotkań artystycznych „Było Jest i Będzie” oraz akcji wystawienniczych „Przestrzeń wspólna”. Zrealizował kilkanaście wystaw indywidualnych i uczestniczył w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą. Obecnie dydaktyk (adiunkt), wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu w Katedrze Rzeźby, przez lata współpracował z prof. Leonem Podsiadłym i prof. Christosem Mandziosem.

Urodził się w 1948 w Warszawie. Fotograf, fotoreporter tygodnika Perspektywy (w lata 70 tych). Autor kilkudziesięciu wystaw indywidualnych w znaczących Galeriach i Muzeach Sztuki na świecie w tym osiemdziesiąt sześć autorskich wydawnictw. Najważniejszy w 1979 roku projekt fotograficzny: Album i Alicja w Krainie Czarów na Biennale Młodych w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Paryżu. Pomysłodawca i założyciel studia fotografii reklamowej w Melbourne.
Artysta wielokrotnie nagradzany i wyróżniany za kreatywne spojrzenie, dwukrotnie uznany
fotografem roku w Australii. Od 1999 roku pracuje wobec swoich artystycznych cykli
uzupełniając je o nowe realizacje. W 2001 roku współtwórca Galerii Bezdomnej, której
propozycją jest fotografia niezależna. 2008 roku album Tomek Sikora – Światłoczuły, zawierający kilkaset fotografii oraz kilkadziesiąt anegdot autora. Prace podziwiać można w albumach: Chopin. Nastroje kompozytora w fotograficznych obrazach Tomka Sikory (2010), Męskie granie, Genius Loci. (2011), Twarzowa kolekcja, 213 km. pod Paryskim brukiem (2012), Cztery po roku (Polska marzeń autora 2014). Obrazy odkryte na nowo to realizacjafilmów o życiu ulicy. Kapitalnie - Tomek Sikora w rozmowach z Dorotą Wodecką.

Mediator kultury, inicjator wystaw i akcji kulturotwórczych. Organizator spotkań autorskich,
jubileuszy, animator polskich projektów filmowych i festiwali. Założyciel Stowarzyszenia
Entropia Słowa. Organizuje projekcje z publicznością -widzami, słuchaczami i czytelnikami.
Specjalista od spraw promocji i reklamy. Współtwórca klubu i księgarni Czuły Barbarzyńca.
Laureat nagród i wyróżnień min.: Prezydenta m.st. Warszawy – Sapere Auso, Nagrody Miasta Stołecznego Warszawy (2018). Odznaczony orderem Zasłużony dla Kultury Polskiej (2023). Przeprowadził ponad 700 rozmów, wywiadów i konferencji z twórcami, naukowcami, działaczami społecznymi.

Społecznik wspierający Powstańców Warszawy, twórca Marszu Milczenia’44 pod patronatem pani Wandy Traczyk Stawskiej ps. „Pączek". Fundator i prezes Fundacji Kongres Obywatelskich Ruchów Demokratycznych, organizator Kongresów KORD, pomysłodawca i organizator projektu Tour de Konstytucja.

Adwokatka, współzałożycielka i prezeska Stowarzyszenia Adwokackiego „Defensor Iuris”, zasiada w organach Izby Adwokackiej w Koszalinie, jest wiceprzewodniczącą Komisji ds. Równego Traktowania oraz Komisji Wizerunku przy Naczelnej Radzie Adwokackiej. W 2020 roku została wyróżniona tytułem „Adwokatki Roku”. Bardzo aktywnie wspiera różne projekty obywatelskie, w tym także Tour de Konstytucja.

Socjolożka i działaczka społeczna. Od 1982 roku związana z ruchem helsińskim w Polsce, wcześniej mediator w Komisji Interwencji i Mediacji Regionu Mazowsze NSZZ Solidarność (1980-1981). W 1989 roku współtwórczyni, a od 2008 roku prezeska Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim tego orderu oraz Medalem „Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości – Bene Merentibus Iustitiae”. W 2013 roku uhonorowana Nagrodą im. Jerzego Zimowskiego za bezkompromisową obronę tych, których prawa są naruszane oraz twardą obronę niezależności organizacji typu „watch dog” patrzących władzy na ręce.

polski prawnik, sędzia Sądu Okręgowego w Warszawie. Orzekał w wielu głośnych sprawach. Uchylił kilkadziesiąt stalinowskich wyroków. Za wypowiedzi krytyczne wobec obecnej władzy oraz obronę niezawisłości i wolności sądów w jego sprawie toczyło się kilka postępowań przed rzecznikiem dyscyplinarnym sądów powszechnych.

W 1991 objęła stanowisko dyrektora utworzonego wówczas Biura Rady Europy w Warszawie, którym kierowała do 2017. W latach 1991–2002 pracowała w Centrum Europejskim UW. Była także członkinią Rady ds. Edukacji Europejskiej przy ministrze edukacji (2003), ekspertką w Komitecie Doradczym ds. Prawa Europejskiego przy ministrze sprawiedliwości (2008–2010) oraz członkinią Doradczego Komitetu Prawnego przy Ministrze Spraw Zagranicznych. We wrześniu 2017 została zastępczynią Rzecznika Praw Obywatelskich. Pełniła tę funkcję do grudnia 2022.

Pochodzą z małej 15 tys. miejscowości Choszczno w woj. zachodniopomorskim. Wartości, którymi się kierują w życiu to szacunek, również demokracja i wolność słowa, dlatego blisko im do Tour de Konstytucja i oczywiście Fundacji Aktywna Demokracja. Społecznie prowadzą Fundację Kokoszka, organizują akcje charytatywne dla potrzebujących, spotkania z ciekawymi ludźmi, wspierają lokalne młode talenty. Z Tour de Konstytucja związani są od 2021 roku i regularnie uczestniczą w finale akcji prezentując się jako zespół Feeria. Uczestniczyli w tygodniowym projekcie Fundacji Aktywna Demokracja “My Europa - ku demokracji i europejskiej przyszłości”.

Pochodzą z małej 15 tys. miejscowości Choszczno w woj. zachodniopomorskim. Wartości, którymi się kierują w życiu to szacunek, również demokracja i wolność słowa, dlatego blisko im do Tour de Konstytucja i oczywiście Fundacji Aktywna Demokracja. Społecznie prowadzą Fundację Kokoszka, organizują akcje charytatywne dla potrzebujących, spotkania z ciekawymi ludźmi, wspierają lokalne młode talenty. Z Tour de Konstytucja związani są od 2021 roku i regularnie uczestniczą w finale akcji prezentując się jako zespół Feeria. Uczestniczyli w tygodniowym projekcie Fundacji Aktywna Demokracja “My Europa - ku demokracji i europejskiej przyszłości”.

Młoda lekarka zaangażowana z działalność na rzecz zwiększania świadomości obywatelskiej. Jej aktywność opiera się na rozwijaniu dialogu międzypokoleniowego, opartym na wartościach solidarnościowych i odpowiedzialności społecznej. Jako członkini Fundacji Aktywna Demokracja reprezentowała stanowisko młodych osób na zjazdach międzynarodowych, pokazując aktywną postawę obywatelską.

Magdalena jest radczynią prawną. Specjalizuje się w szeroko pojętym prawie gospodarczym oraz karno-gospodarczym. Zdobywała doświadczenie w renomowanych kancelariach specjalizujących się w obsłudze podmiotów krajowych, w tym spółek Skarbu Państwa oraz międzynarodowych korporacji. Obecnie prowadzi własną kancelarię.

Magdalena jest członkinią Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie, przewodniczącą Komisji Zagranicznej i Praw Człowieka tejże Rady, a także członkinią Komisji Praw Człowieka Krajowej Rady Radców Prawnych. Współpracuje z polskimi organizacjami pozarządowymi świadczącymi pomoc prawną pro bono, w tym Stowarzyszeniem Interwencji Prawnej.

Od 2022 roku koordynuje utworzone przy Krajowej Radzie Radców Prawnych Centrum Koordynacji Pomocy Prawnej, którego działalność nakierowana jest na pomoc osobom potrzebującym oraz dotkniętym kryzysem uchodźczym. W 2022 roku Samorząd radców prawnych uhonorował ją nagrodą Kryształowe Serce Radcy Prawnego.

– publicystka  TVP Info od 1 maja 2024 r. wcześniej dziennikarka tygodnika „Newsweek”, „Przekrój”  i korespondentka BBC Polska Sekcja w Brukseli w czasach negocjacji Polski z UE.

Komentatorka telewizyjna i radiowa, autorka książek biograficznych („Historie rodzinne” – na podstawie rozmów z Jerzym Stuhrem), wywiadów rzek: „Ta straszna Środa” – z Magdaleną Środą, „Jest życie po końcu świata” – z Joanną Kos-Krauze oraz „Bardzo dawno temu, mniej więcej w zeszły piątek” – z Janem Tomaszem Grossem, a także książek podróżniczych: „Światoholicy”, „Siedem razy świat”,  „Zansakr” i „Spitsbergen” oraz książek poświęconych Kongresowi Kobiet – „Czas na kobiety” i „Grzeczne już byłyśmy”.

Instruktorka jogi.